Άλλη μια Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης ξεκινά και μαζί της μια χρονιά στην οποία διευρύνονται τα μέτρα σκληρής λιτότητας, με τη σκυτάλη της ταξικής μεροληψίας υπέρ του πλούτου να έχει περάσει από ΠΑΣΟΚ-ΝΔ σε ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Αν το παραπάνω αποτελεί σταθερά, εμείς οι υποτελείς είναι που πρέπει να αλλάξουμε στάση: να σταματήσουμε στωικά να περιμένουμε νέα σκληρά μέτρα και να περάσουμε στην αντεπίθεση, όπως υπαγορεύουν οι ανάγκες και οι επιθυμίες μας.
Η ανύπαρκτη αριστερά των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, υποταγμένη στον νεοφιλελεύθερο μονόδρομο, με πινελιές ανθρωπισμού, το μονό ανάχωμα που μπορεί να δημιουργήσει είναι αυτό απέναντι στην λαϊκή δυσαρέσκεια που σωρεύεται σιωπηλά ενάντια στο σύστημα που συντηρεί και διευρύνει την εξαθλίωση, τον καπιταλισμό.
Η συνεχής πτώση των πραγματικών μισθών και συντάξεων, το ξεπούλημα της όποιας δημόσιας περιουσίας έχει απομείνει, οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, η περιβαλλοντική επιβάρυνση της πόλης και η συνέχιση του καταστροφικού έργου των Σκουριών δεν είναι παρά μερικά από τα συστατικά για την «ανάπτυξη» που μας ετοιμάζουν, κυβέρνηση και ΕΕ. Στην πραγματικότητα το μόνο που αναπτύσσεται είναι τα κέρδη μιας μερίδας του κεφαλαίου εις βάρος της συντριπτικής κοινωνικής πλειοψηφίας.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Τσίπρας, ως πρώην αριστερός και νυν πρωθυπουργός, θα έρθει να εγκαινιάσει τη ΔΕΘ γιορτάζοντας τα έως σήμερα «κατορθώματά» του, αλλά και διαφημίζοντας, τα εξ ίσου αιματηρά, μελλοντικά. Ως πολιτικός πλασιέ του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου θα χρησιμοποιήσει τις στατιστικές που τον βολεύουν για να δείξει ότι βρισκόμαστε σε τροχιά ανάπτυξης, για τις αγορές χρήματος. Οι κυβερνώντες θα μιλήσουν με «αριθμούς», για την ανεπαίσθητη μείωσης της ανεργίας και θα παραλείψουν τις λεπτομέρειες (μισθοί πείνας, μισά ένσημα). Όμως η ανεργία δεν είναι μια παράπλευρη στατιστική αλλά θεμέλιος λίθος της κοινωνικής πραγματικότητας που διαμορφώνεται για τη νεολαία. Ο στρατός των ανέργων καθορίζει την εργασιακή κανονικότητα, της επισφάλειας, της «δια βίου μάθησης» και της μετανάστευσης. Εν ολίγης η επιβίωση γίνεται για τους πολλούς μια συνεχής καθημερινή μάχη. Όλες και όλοι εναντίων όλων, λοιπόν, για ένα κομμάτι ψωμί!
Ως κοινωνική πλειοψηφία, ως εκμεταλλευόμενες/οι, που βγαίνουμε συνεχώς χαμένες/οι, οφείλουμε συλλογικά να αντιμετωπίσουμε τη σημερινή κατάσταση με γενναιότητα! Να αποφύγουμε την υπεραισιόδοξη αυταπάτη ότι οι συνθήκες θα βελτιωθούν, καθώς τα μνημονιακά μέτρα είναι καθεστώς και ήρθαν για να μείνουν σε ισχύ έως ή και μετά το 2060! Είναι μείγμα πολιτικής υπέρ των λίγων, βαθιά αντιδραστικό, το οποίο διαμορφώνει μπλοκ μεταξύ κυβερνόντων, ΝΔ και ΔΗΣΥ, με φόντο τους φασίστες. Άλλωστε για όλους αυτούς νεοφιλελευθερισμός και ευρω-μονόδρομος, είναι αξίες αδιαπραγμάτευτες.
Εμείς πρέπει να ξεπεράσουμε την απαισιοδοξία. Το σημερινό καθεστώς ανατρέπεται! Έτσι διαδηλώνουμε στη ΔΕΘ, ξαναπιάνοντας το νήμα του κοινωνικού και πολιτικού αγώνα. Διαδηλώνουμε ο ένας δίπλα στον άλλο για τη ζωή και τις ανάγκες μας. Για να μπορέσει το κίνημα να σταθεί στα πόδια του, να πει «φτάνει πια» και να μπει στην αντεπίθεση, χρειάζεται ανάμεσα στα άλλα, η συνεργασία, το «ενιαίο μέτωπο» της Αριστεράς και των κινημάτων. Όμως στην αντίπερα, για μια ακόμη φορά βλέπουμε τον κατακερματισμό, με πολλές ξεχωριστές και ανταγωνιστικές πορείες και συγκεντρώσεις, να κερδίζει έδαφος. Το παραπάνω σύμπτωμα, ήττας και υποχώρησης, διευρύνει την απομαζικοποίηση των συλλογικών κοινωνικών διαδικασιών και διευρυμένα αναπαράγει την απογοήτευση, που εν υπάρχει στην σημερινή συγκυρία.
Εμείς δεν μένουμε σιωπηλοί απέναντί στην πολυδιάσπαση, παίρνουμε θέση!
Καλούμε τον κόσμο της νεολαίας και της εργασίας να κατέβει στο δρόμο, στις 18.00 στην Καμάρα. Επιλέγουμε την κοινή δράση των δυνάμεων της αντίστασης και των κινημάτων, παλεύουμε για τη συμπόρευση των δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς. Δεν γινόμαστε ουρά της γραφειοκρατίας και του «ΝΑΙ» των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ούτε αφήνουμε τις ηγεσίες στην ησυχία τους. Ο δικός μας δρόμος δεν είναι αυτός της καθαρότητας αλλά αυτός της σύγκρουσης. Σύγκρουση σημαίνει ότι τα μπλοκ του αγώνα μπαίνουν στην κεφαλή της πορείας καλώντας τα σωματεία βάσης να πάρουν θέση ενάντια στον εργοδοτικό συνδικαλισμό. Με την πεποίθηση ότι η ελπίδα φυτρώνει από τα κάτω, με τα μάτια στις γειτονίες μας που υποφέρουν, βαδίζουμε μαζί για να τελειώνουμε, με τις κυβερνήσεις των μνημονίων και με το σύστημα που τις εκτρέφει!
Ανασύνθεση-ΟΝΡΑ, ΑΡΚ, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα,
Δικτύωση για τη Ριζοσπαστική Αριστερά, Ξεκίνημα
Αν το παραπάνω αποτελεί σταθερά, εμείς οι υποτελείς είναι που πρέπει να αλλάξουμε στάση: να σταματήσουμε στωικά να περιμένουμε νέα σκληρά μέτρα και να περάσουμε στην αντεπίθεση, όπως υπαγορεύουν οι ανάγκες και οι επιθυμίες μας.
Η ανύπαρκτη αριστερά των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, υποταγμένη στον νεοφιλελεύθερο μονόδρομο, με πινελιές ανθρωπισμού, το μονό ανάχωμα που μπορεί να δημιουργήσει είναι αυτό απέναντι στην λαϊκή δυσαρέσκεια που σωρεύεται σιωπηλά ενάντια στο σύστημα που συντηρεί και διευρύνει την εξαθλίωση, τον καπιταλισμό.
Η συνεχής πτώση των πραγματικών μισθών και συντάξεων, το ξεπούλημα της όποιας δημόσιας περιουσίας έχει απομείνει, οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, η περιβαλλοντική επιβάρυνση της πόλης και η συνέχιση του καταστροφικού έργου των Σκουριών δεν είναι παρά μερικά από τα συστατικά για την «ανάπτυξη» που μας ετοιμάζουν, κυβέρνηση και ΕΕ. Στην πραγματικότητα το μόνο που αναπτύσσεται είναι τα κέρδη μιας μερίδας του κεφαλαίου εις βάρος της συντριπτικής κοινωνικής πλειοψηφίας.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Τσίπρας, ως πρώην αριστερός και νυν πρωθυπουργός, θα έρθει να εγκαινιάσει τη ΔΕΘ γιορτάζοντας τα έως σήμερα «κατορθώματά» του, αλλά και διαφημίζοντας, τα εξ ίσου αιματηρά, μελλοντικά. Ως πολιτικός πλασιέ του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου θα χρησιμοποιήσει τις στατιστικές που τον βολεύουν για να δείξει ότι βρισκόμαστε σε τροχιά ανάπτυξης, για τις αγορές χρήματος. Οι κυβερνώντες θα μιλήσουν με «αριθμούς», για την ανεπαίσθητη μείωσης της ανεργίας και θα παραλείψουν τις λεπτομέρειες (μισθοί πείνας, μισά ένσημα). Όμως η ανεργία δεν είναι μια παράπλευρη στατιστική αλλά θεμέλιος λίθος της κοινωνικής πραγματικότητας που διαμορφώνεται για τη νεολαία. Ο στρατός των ανέργων καθορίζει την εργασιακή κανονικότητα, της επισφάλειας, της «δια βίου μάθησης» και της μετανάστευσης. Εν ολίγης η επιβίωση γίνεται για τους πολλούς μια συνεχής καθημερινή μάχη. Όλες και όλοι εναντίων όλων, λοιπόν, για ένα κομμάτι ψωμί!
Ως κοινωνική πλειοψηφία, ως εκμεταλλευόμενες/οι, που βγαίνουμε συνεχώς χαμένες/οι, οφείλουμε συλλογικά να αντιμετωπίσουμε τη σημερινή κατάσταση με γενναιότητα! Να αποφύγουμε την υπεραισιόδοξη αυταπάτη ότι οι συνθήκες θα βελτιωθούν, καθώς τα μνημονιακά μέτρα είναι καθεστώς και ήρθαν για να μείνουν σε ισχύ έως ή και μετά το 2060! Είναι μείγμα πολιτικής υπέρ των λίγων, βαθιά αντιδραστικό, το οποίο διαμορφώνει μπλοκ μεταξύ κυβερνόντων, ΝΔ και ΔΗΣΥ, με φόντο τους φασίστες. Άλλωστε για όλους αυτούς νεοφιλελευθερισμός και ευρω-μονόδρομος, είναι αξίες αδιαπραγμάτευτες.
Εμείς πρέπει να ξεπεράσουμε την απαισιοδοξία. Το σημερινό καθεστώς ανατρέπεται! Έτσι διαδηλώνουμε στη ΔΕΘ, ξαναπιάνοντας το νήμα του κοινωνικού και πολιτικού αγώνα. Διαδηλώνουμε ο ένας δίπλα στον άλλο για τη ζωή και τις ανάγκες μας. Για να μπορέσει το κίνημα να σταθεί στα πόδια του, να πει «φτάνει πια» και να μπει στην αντεπίθεση, χρειάζεται ανάμεσα στα άλλα, η συνεργασία, το «ενιαίο μέτωπο» της Αριστεράς και των κινημάτων. Όμως στην αντίπερα, για μια ακόμη φορά βλέπουμε τον κατακερματισμό, με πολλές ξεχωριστές και ανταγωνιστικές πορείες και συγκεντρώσεις, να κερδίζει έδαφος. Το παραπάνω σύμπτωμα, ήττας και υποχώρησης, διευρύνει την απομαζικοποίηση των συλλογικών κοινωνικών διαδικασιών και διευρυμένα αναπαράγει την απογοήτευση, που εν υπάρχει στην σημερινή συγκυρία.
Εμείς δεν μένουμε σιωπηλοί απέναντί στην πολυδιάσπαση, παίρνουμε θέση!
Καλούμε τον κόσμο της νεολαίας και της εργασίας να κατέβει στο δρόμο, στις 18.00 στην Καμάρα. Επιλέγουμε την κοινή δράση των δυνάμεων της αντίστασης και των κινημάτων, παλεύουμε για τη συμπόρευση των δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς. Δεν γινόμαστε ουρά της γραφειοκρατίας και του «ΝΑΙ» των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ούτε αφήνουμε τις ηγεσίες στην ησυχία τους. Ο δικός μας δρόμος δεν είναι αυτός της καθαρότητας αλλά αυτός της σύγκρουσης. Σύγκρουση σημαίνει ότι τα μπλοκ του αγώνα μπαίνουν στην κεφαλή της πορείας καλώντας τα σωματεία βάσης να πάρουν θέση ενάντια στον εργοδοτικό συνδικαλισμό. Με την πεποίθηση ότι η ελπίδα φυτρώνει από τα κάτω, με τα μάτια στις γειτονίες μας που υποφέρουν, βαδίζουμε μαζί για να τελειώνουμε, με τις κυβερνήσεις των μνημονίων και με το σύστημα που τις εκτρέφει!
Ανασύνθεση-ΟΝΡΑ, ΑΡΚ, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα,
Δικτύωση για τη Ριζοσπαστική Αριστερά, Ξεκίνημα
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου