Σαράντα δύο χρόνια μετά το Νοέμβρη του 1973, η μεγάλη εξέγερση της νεολαίας ενάντια στην αμερικανοκίνητη στρατιωτική δικτατορία παραμένει το πιο φωτεινό παράδειγμα για κάθε
δημοκρατικό αγώνα.Το ανεξίτηλο στίγμα που άφησε η εξέγερση του Πολυτεχνείου παραμένει και σήμερα ζωντανό, αρνείται να χωρέσει σε μια μουσειακή προθήκη, να γίνει απλά μια ανάμνηση. Είναι η επικαιρότητα των αιτημάτων του, ο αγώνας για δημοκρατία, κοινωνικά δικαιώματα, αξιοπρέπεια, για μια ζωή που αξίζει κανείς να τη ζει, αυτό που κάνει τη συγκεκριμένη επέτειο να μην μοιάζει με τις άλλες. Οφείλουμε να θυμόμαστε το Πολυτεχνείο, αλλά και τη Νομική, τα κολαστήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ, τη Μπουμπουλίνας, τον κάθε τόπο μαρτυρίου αγωνιστών, την κάθε στιγμή της αντίστασης. Οφείλουμε να θυμόμαστε, επίσης, την προδοσία της Κύπρου, από το αυτοαποκαλούμενο «εθνοσωτήριο» στρατιωτικό καθεστώς της Χούντας και να συνεχίσουμε τις προσπάθειες για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ. Σήμερα, μάλιστα, όπου μέσα από την ολόπλευρη οικονομική και αξιακή κρίση, νοσταλγοί αυταρχικών καθεστώτων, κήρυκες του αυταρχισμού, αλλά και της ιστορικής λήθης, της αναθεώρησης του παρελθόντος κάνουν δυναμικά, και πάλι, την εμφάνισή τους, είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να θυμόμαστε τον αντιδικτατορικό αγώνα, με προεξάρχουσα την εξέγερση του Πολυτεχνείου και, ταυτόχρονα, να συνεχίσουμε τον αγώνα στο δρόμο που χαράχθηκε ανεξίτηλα τον Νοέμβρη. Ο καλύτερος τρόπος να τιμήσουμε τη μνήμη των νεκρών είναι η πάλη για τη βελτίωση της ζωής των επερχόμενων γενιών.
δημοκρατικό αγώνα.Το ανεξίτηλο στίγμα που άφησε η εξέγερση του Πολυτεχνείου παραμένει και σήμερα ζωντανό, αρνείται να χωρέσει σε μια μουσειακή προθήκη, να γίνει απλά μια ανάμνηση. Είναι η επικαιρότητα των αιτημάτων του, ο αγώνας για δημοκρατία, κοινωνικά δικαιώματα, αξιοπρέπεια, για μια ζωή που αξίζει κανείς να τη ζει, αυτό που κάνει τη συγκεκριμένη επέτειο να μην μοιάζει με τις άλλες. Οφείλουμε να θυμόμαστε το Πολυτεχνείο, αλλά και τη Νομική, τα κολαστήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ, τη Μπουμπουλίνας, τον κάθε τόπο μαρτυρίου αγωνιστών, την κάθε στιγμή της αντίστασης. Οφείλουμε να θυμόμαστε, επίσης, την προδοσία της Κύπρου, από το αυτοαποκαλούμενο «εθνοσωτήριο» στρατιωτικό καθεστώς της Χούντας και να συνεχίσουμε τις προσπάθειες για μια δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού, σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ. Σήμερα, μάλιστα, όπου μέσα από την ολόπλευρη οικονομική και αξιακή κρίση, νοσταλγοί αυταρχικών καθεστώτων, κήρυκες του αυταρχισμού, αλλά και της ιστορικής λήθης, της αναθεώρησης του παρελθόντος κάνουν δυναμικά, και πάλι, την εμφάνισή τους, είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να θυμόμαστε τον αντιδικτατορικό αγώνα, με προεξάρχουσα την εξέγερση του Πολυτεχνείου και, ταυτόχρονα, να συνεχίσουμε τον αγώνα στο δρόμο που χαράχθηκε ανεξίτηλα τον Νοέμβρη. Ο καλύτερος τρόπος να τιμήσουμε τη μνήμη των νεκρών είναι η πάλη για τη βελτίωση της ζωής των επερχόμενων γενιών.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου