Αφορμή γι’ αυτή την ανακοίνωση μας έδωσε η δημοσίευση στον τοπικό τύπο ευχαριστήριας επιστολής από σχολείο του νομού μας προς το ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» για τη χορηγία 12 υπολογιστών για τις ανάγκες του σχολείου. Η επιστολή υπογράφεται από το Σύλλογο Γονέων, το Διευθυντή και το Σύλλογο Διδασκόντων του σχολείου. Παρόμοια περιστατικά έχουν δημοσιοποιηθεί κι άλλες φορές, με «χορηγίες» και «δωρεές» από μεγαλοεπιχειρηματίες της περιοχής, από πολυεθνικές, από ιδρύματα και ΜΚΟ.
Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότερο διευρύνεται ο κατάλογος των σχολείων Α/βάθμιας και Β/βάθμιας Εκπαίδευσης που για την κάλυψη ζωτικών λειτουργικών αναγκών τους απευθύνονται στη «φιλανθρωπία» διαφόρων ιδρυμάτων και επιχειρήσεων. Αυτό γίνεται στο πλαίσιο της πολιτικής των κυβερνήσεων που προωθούν το λεγόμενο «νέο σχολείο». Το «σχολείο της αγοράς» συμπληρώνουμε εμείς, το σχολείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των επιχειρηματικών ομίλων. Ένα σχολείο που δε θα χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά αντίθετα θα στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό από την τσέπη των γονιών και από τους διάφορους «φιλάνθρωπους» χορηγούς.
Θα πρέπει, κατά τη γνώμη μας, τουλάχιστον να προβληματιστούν οι γονείς και οι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί για το που οδηγεί αυτή η λογική των χορηγών.
Τα διάφορα ιδρύματα και οι μεγάλες επιχειρήσεις που δείχνουν δήθεν το ενδιαφέρον τους για το δημόσιο σχολείο, κάνουν «δωρεές» και «χορηγίες» έχοντας το αφορολόγητο και συγχρόνως πολλαπλά οφέλη, από τη διαφήμιση μέχρι και την παρέμβαση προοπτικά στα ίδια τα προγράμματα σπουδών της εκπαίδευσης. Μέχρι δηλαδή το σημείο να αποφασίζουν οι ίδιοι οι «χρηματοδότες» του σχολείου τι θα διδάσκονται οι μαθητές του συγκεκριμένου σχολείου. Και αυτό το ενδεχόμενο δεν είναι μακρινό, σε χώρες της Ε.Ε. είναι η σύγχρονη πραγματικότητα. Μέσα από αυτή τη διαδικασία σπάει ακόμα περισσότερο το ενιαίο της εκπαίδευσης, το σχολείο γίνεται ακόμα πιο ταξικό.
Όσο αφορά μάλιστα το συγκεκριμένο ίδρυμα εμφανίζεται με δωρεές και προσφορές εκατομμυρίων σε φιλανθρωπίες, κρύβοντας επιμελώς τις επιδοτήσεις, τις φοροαπαλλαγές, τα κέρδη πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ. Κέρδη που είναι βαμμένα από τον ιδρώτα, το αίμα και την εκμετάλλευση των Ελλήνων και ξένων ναυτεργατών.
Οι περίφημες «χορηγίες» τους είναι ψίχουλα, σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στα τεράστια υπερκέρδη τους που έχουν συσσωρευτεί από το ξεζούμισμα των εργατών τους, δηλαδή των γονιών των μαθητών μας.
Επίσης, η «χρηματοδότηση» των σχολείων από τους χορηγούς συμφέρει τις κυβερνήσεις, γιατί αποσύρονται από τις ευθύνες τους για δημόσια και δωρεάν παιδεία και ταυτόχρονα καλύπτονται όπως – όπως τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα των σχολείων. Ενώ έχει αξία να υπενθυμίσουμε ότι η κάλυψη των οικονομικών αναγκών της σχολικής μονάδας αποτελεί δείκτη αξιολόγησης του σχολείου και των εκπαιδευτικών.
Τέλος η αναζήτηση οικονομικών πόρων από τους γονείς και εκπαιδευτικούς στην «μεγαλοψυχία» των χορηγών είναι αδιέξοδη, αφού δεν μπορεί να καλύψει στοιχειωδώς τις τεράστιες ανάγκες των σχολείων.
Για όλους αυτούς τους παραπάνω λόγους θεωρούμε ότι καθήκον των εκπαιδευτικών, των γονιών και των μαθητών μαζί με όλο το λαό είναι να αντισταθούμε και να υψώσουμε τείχος απέναντι στην προσπάθεια παραπέρα εμπορευματοποίησης της εκπαίδευσης και παράλληλο να διεκδικήσουμε αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία σε ένα ενιαία και δωδεκάχρονο σχολείο για όλα τα παιδιά, με χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό και χωρίς καμιά επιχειρηματική δράση στην εκπαίδευση.
Τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών δε χρειάζονται ελεημοσύνη. Χρειάζονται ολόπλευρη μόρφωση και γονείς με μόνιμη και σταθερή εργασία. Χρειάζονται ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.
Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότερο διευρύνεται ο κατάλογος των σχολείων Α/βάθμιας και Β/βάθμιας Εκπαίδευσης που για την κάλυψη ζωτικών λειτουργικών αναγκών τους απευθύνονται στη «φιλανθρωπία» διαφόρων ιδρυμάτων και επιχειρήσεων. Αυτό γίνεται στο πλαίσιο της πολιτικής των κυβερνήσεων που προωθούν το λεγόμενο «νέο σχολείο». Το «σχολείο της αγοράς» συμπληρώνουμε εμείς, το σχολείο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των επιχειρηματικών ομίλων. Ένα σχολείο που δε θα χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά αντίθετα θα στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό από την τσέπη των γονιών και από τους διάφορους «φιλάνθρωπους» χορηγούς.
Θα πρέπει, κατά τη γνώμη μας, τουλάχιστον να προβληματιστούν οι γονείς και οι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί για το που οδηγεί αυτή η λογική των χορηγών.
Τα διάφορα ιδρύματα και οι μεγάλες επιχειρήσεις που δείχνουν δήθεν το ενδιαφέρον τους για το δημόσιο σχολείο, κάνουν «δωρεές» και «χορηγίες» έχοντας το αφορολόγητο και συγχρόνως πολλαπλά οφέλη, από τη διαφήμιση μέχρι και την παρέμβαση προοπτικά στα ίδια τα προγράμματα σπουδών της εκπαίδευσης. Μέχρι δηλαδή το σημείο να αποφασίζουν οι ίδιοι οι «χρηματοδότες» του σχολείου τι θα διδάσκονται οι μαθητές του συγκεκριμένου σχολείου. Και αυτό το ενδεχόμενο δεν είναι μακρινό, σε χώρες της Ε.Ε. είναι η σύγχρονη πραγματικότητα. Μέσα από αυτή τη διαδικασία σπάει ακόμα περισσότερο το ενιαίο της εκπαίδευσης, το σχολείο γίνεται ακόμα πιο ταξικό.
Όσο αφορά μάλιστα το συγκεκριμένο ίδρυμα εμφανίζεται με δωρεές και προσφορές εκατομμυρίων σε φιλανθρωπίες, κρύβοντας επιμελώς τις επιδοτήσεις, τις φοροαπαλλαγές, τα κέρδη πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ. Κέρδη που είναι βαμμένα από τον ιδρώτα, το αίμα και την εκμετάλλευση των Ελλήνων και ξένων ναυτεργατών.
Οι περίφημες «χορηγίες» τους είναι ψίχουλα, σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στα τεράστια υπερκέρδη τους που έχουν συσσωρευτεί από το ξεζούμισμα των εργατών τους, δηλαδή των γονιών των μαθητών μας.
Επίσης, η «χρηματοδότηση» των σχολείων από τους χορηγούς συμφέρει τις κυβερνήσεις, γιατί αποσύρονται από τις ευθύνες τους για δημόσια και δωρεάν παιδεία και ταυτόχρονα καλύπτονται όπως – όπως τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα των σχολείων. Ενώ έχει αξία να υπενθυμίσουμε ότι η κάλυψη των οικονομικών αναγκών της σχολικής μονάδας αποτελεί δείκτη αξιολόγησης του σχολείου και των εκπαιδευτικών.
Τέλος η αναζήτηση οικονομικών πόρων από τους γονείς και εκπαιδευτικούς στην «μεγαλοψυχία» των χορηγών είναι αδιέξοδη, αφού δεν μπορεί να καλύψει στοιχειωδώς τις τεράστιες ανάγκες των σχολείων.
Για όλους αυτούς τους παραπάνω λόγους θεωρούμε ότι καθήκον των εκπαιδευτικών, των γονιών και των μαθητών μαζί με όλο το λαό είναι να αντισταθούμε και να υψώσουμε τείχος απέναντι στην προσπάθεια παραπέρα εμπορευματοποίησης της εκπαίδευσης και παράλληλο να διεκδικήσουμε αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία σε ένα ενιαία και δωδεκάχρονο σχολείο για όλα τα παιδιά, με χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό και χωρίς καμιά επιχειρηματική δράση στην εκπαίδευση.
Τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών δε χρειάζονται ελεημοσύνη. Χρειάζονται ολόπλευρη μόρφωση και γονείς με μόνιμη και σταθερή εργασία. Χρειάζονται ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου