Πόσες φόρες στενοχωρηθήκαμε ή ταλαιπωρηθήκαμε από μια διαφωνία ή και ένα καβγά με τα παιδιά μας; Δυστυχώς τέτοιες καταστάσεις είναι αναπόφευκτες στις οικογένειες! Είναι λογικό, να υπάρχουν ρήξεις μεταξύ των ανθρώπων, πόσο μάλλον με τα παιδιά μας που θέλουμε πάντα το καλό τους και είναι ότι πιο σημαντικό έχουμε καταφέρει στη ζωή μας. Το θέμα βρίσκεται αλλού, βρίσκεται στην επανόρθωση των σχέσεων. Δηλαδή, πως θα επαναφέρουμε τις σχέσεις με τα παιδιά μας σε μία ισορροπία και γαλήνη.
Όπως λέει και η παροιμία «Μην κλαίς πάνω από το χυμένο γάλα» αλλά δράσε. Βρείτε τον τρόπο, τους «μηχανισμούς» που θα σας φέρουν πιο κοντά στο δρόμο της αποκατάστασης των σχέσεων με τα παιδιά μας όταν αντιμετωπίσουμε κάποιο πρόβλημα μαζί τους.
Παρακάτω θα μοιραστώ μαζί σας τρεις βασικούς «μηχανισμούς»:
1). Το πιο σημαντικό είναι να υπάρχει ο διάλογος. Με το διάλογο θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε τι συμβαίνει, να καταλάβουμε πως αντιλήφθηκαν τα παιδιά την κατάσταση. Πρέπει να τα ακούμε με καλές προθέσεις, για να νιώθουν και εκείνα πως εισακούγονται, πως υπάρχουν και ας μην συμφωνούμε μαζί τους. Έχουν και αυτά τις δικές τους απόψεις και την δικιά τους ματιά απέναντι στα γεγονότα.
2). Η αναγνώριση των συναισθημάτων, τόσο των δικών μας όσο και των παιδιών μας. Να ξεκαθαρίσουμε τι συναισθήματα μας κυριεύουν. Είναι ο θυμός; Είναι η απογοήτευση ή η λύπη; Συνήθως όταν μας κυριεύουν αυτά τα συναισθήματα δεν μπορούμε να δούμε το πρόβλημα στις πραγματικές του διαστάσεις. Δεν μπορούμε να δούμε καθαρά. Χρειάζεται να αντιληφθούμε τα συναισθήματα μας κι αν το αντέχουμε να μιλήσουμε γι' αυτά. Να δώσουμε το παράδειγμα στα παιδιά μας, ότι θα πρέπει να κατανοούν πως νιώθουν, να το φιλτράρουν και στο τέλος να το εκφράζουν.
3). Και τώρα το πιο δύσκολο. Οφείλουμε για το καλό των σχέσεων μας μαζί τους (αλλά και σε κάθε σχέση που νιώθουμε πως αγαπάμε και αγαπιόμαστε) να παραμερίζουμε τον εγωισμό μας. Είναι τόσο απαραίτητη αυτή η κίνηση για να έρθουμε πιο κοντά στην επίλυση των συγκρούσεων. Συνήθως και οι δυο πλευρές κάπου έχουν κάνει λάθος, θα πρέπει να υποχωρούμε και εμείς κάποιες φορές. Ίσως και μόνο αυτή η κίνηση να αρκεί, και έτσι να μάθουν από εμάς και τα παιδιά μας.
Ως μεγαλύτεροι οφείλουμε να κάνουμε πρώτοι εμείς το πρώτο βήμα και να τους δώσουμε το σωστό παράδειγμα. Κακώς έχει δοθεί η εντύπωση πως τα παιδιά πρέπει να κάνουν πάντα την πρώτη κίνηση ως σεβασμός στους μεγαλύτερους. Και εμείς τα σεβόμαστε, βάζοντας τον εαυτό μας και τον εγωισμό πιο πίσω! Η αποκατάσταση των συγκρούσεων είναι δύσκολη αλλά απαραίτητη για την αρμονική συμβίωση των ατόμων που διέπουν την οικογένεια.
Πραγματικά, θα ανταμειφτείτε με την αγάπη και τον σεβασμό των παιδιών σας!
* Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαϊκού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου