Με εκλεκτό προσκεκλημένο τον ποιητή Τίτο Πατρίκιο, αλλά απούσα λόγω μικροτραυματισμού την 'Αλκη Ζέη που θα τον συντρόφευε στο πάνελ, ολοκλήρωσαν για φέτος τον κύκλο τους τα «Αίθρια Λογοτεχνικά Μεσημέρια»- ο δημοφιλής θεσμός του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας.
Ως φόρο τιμής στην σπουδαία συγγραφέα, ο Παύλος Μεθενίτης που επιμελείται την εκδήλωση, διάβασε στο κοινό το κείμενό του για το νέο βιβλίο της «Πόσο θα ζήσεις ακόμα γιαγιά;».
Ο Τίτος Πατρίκιος θυμήθηκε ότι πρωτογνώρισε την 'Αλκη Ζέη επί Κατοχής και αντικρίζοντας την έμεινε έκθαμβος. «Είχαμε και οι δύο μόλις δημοσιεύσει τα πρώτα μας ποιήματα, αλλά εκείνη είχε δημοσιεύσει το δικό της σε ένα περιοδικό με μεγαλύτερο κύρος οπότε ένιωσα ζήλια αλλά ταυτόχρονα και θαυμασμό για την ομορφιά της -και ήταν τόσο όμορφη που ντράπηκα τότε να της μιλήσω». Αργότερα, έγιναν πολύ φίλοι, και μάλιστα η 'Αλκη Ζέη έγραψε ένα κείμενο αφιερωμένο σ' εκείνον που δημοσιεύτηκε σε ένα τεύχος του περιοδικού «Διαβάζω».
Στην κουβέντα που ακολούθησε με το κοινό (όπου βρίσκονταν και αρκετοί μαθητές της Δευτέρας Γυμνασίου), ο Τίτος Πατρίκιος μοιράστηκε πολλά ανεκδοτολογικά περιστατικά από τη ζωή του. Μεταξύ άλλων θυμήθηκε όταν επί χούντας, η μητέρα του ήρθε να τον βρει στο Παρίσι, και αναζητώντας τον, βρέθηκε στο σπίτι της 'Αλκης Ζέη. «'Αλκη μου, επειδή ξέρω πως επηρεάζεις τον Τίτο, κάνε μου μια χάρη, πείσε τον να μην πηγαίνει με αυτές τις ξένες», της είπε. «Δεν θέλω να μου τον πάρει καμία ξένη και να τον χάσω!».
Όπως είπε, κινδύνεψε να πεθάνει τρεις φορές -την μία από καθαρά δική του επιπολαιότητα, όταν προσπάθησε να δει το εσωτερικό του ηφαιστείου Αίτνα και το χείλος υποχώρησε τραβώντας τον μέσα. Ευτυχώς με μια δυνατή ώθηση κατάφερε να γλιτώσει. Σήμερα, σκέφτεται καμιά φορά, τι έργο θα άφηνε πίσω του αν είχε «φύγει» κάποια από τις τρεις αυτές φορές (οι άλλες δύο ήταν η μία στην Κατοχή, και η άλλη από έναν «κεραυνοβόλο» καρκίνο πριν πολλά χρόνια, τον οποίο πρόλαβε στο τσακ).
Τα πρώτα ποιήματα του, τα νεανικά και ομοιοκατάληκτα, είναι βέβαια, όπως είπε, πολύ διαφορετικά από τα ώριμα του. «Ωστόσο ένα πράγμα που δεν έχει αλλάξει είναι η πυκνότητα: το να βρεις τη σωστή λέξη και να την βάλεις στη σωστή θέση, όπως ακριβώς συμβαίνει σε μια γέφυρα. Αν δεν μπουν στη σωστή θέση οι πέτρες, η γέφυρα καταρρέει».
Για τον Τίτο Πατρίκιο ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα για έναν ποιητή είναι να αποκτήσει τέλος ένα ποίημα. «Δεν είναι τυχαίο που η τελειότητα συνδυάζεται με το τέλος. Ένα ποίημα πρέπει να έχει αρχή, μέση και τέλος».
Οι μαθητές, ενθουσιασμένοι με τον ποιητή, τον βομβάρδισαν με ερωτήσεις. Μια από αυτές ήταν ποια είναι η αγαπημένη του λέξη: «Ελευθερία» και «Αγαπώ», απάντησε ο ποιητής και όλοι ξέσπασαν σε θερμό χειροκρότημα.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου