Η πόλη. Οι άνθρωποι. Οι τέχνες. Έχουν έναν κοινό τόπο. Την ανάσα. Όσο ανασαίνουν… τόσο θα υπάρχουν, τόσο θα εξελίσσονται, τόσο θα εμπνέονται ξανά και ξανά.
Στα 53α Δημήτρια η Θεσσαλονίκη, οι άνθρωποί της και οι τέχνες θα συναντηθούν για μια ακόμη χρονιά. Θέατρο, χορός, μουσική, performances, εικαστικά, συνέδρια, εκδηλώσεις και παράλληλες δράσεις θα αποτελέσουν τον βασικό κορμό της φετινής διοργάνωσης, με άξονα την δημιουργικότητα με κάθε καλλιτεχνικό μέσο και τον πολιτισμό ως ένα ταξίδι για όλους. Από τις 29 Σεπτεμβρίου έως και τις 21 Οκτωβρίου θα διαρκέσουν τα 53α Δημήτρια του Δήμου Θεσσαλονίκης, διατηρώντας την παράδοση του μεγαλύτερου θεσμού της πόλης για πάνω από μισό αιώνα και βάζοντάς την σε έναν παλμό που τον χρειάζεται για να παραμένει ζωντανή και ζωηρή.
Μετά από σχετικό open call, κατατέθηκαν 250 αιτήμα-προτάσεις. Η ανοικτή πρόσκληση αφορούσε φορείς, ομάδες και μεμονωμένους καλλιτέχνες, με στόχο τη συμμετοχή τους στο φεστιβάλ, με αντικείμενο τους τομείς μουσικής, θεάτρου, χορού, εικαστικών, performance, street art, video art, κινηματογράφου, διαλέξεων, εργαστηρίων και νέων τεχνολογιών. Οι προτάσεις αξιλογήθηκαν και μια σειρά από αυτές θα καλύψουν φέτος το 50% του βασικού προγράμματος των Δημητρίων. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε λοιπόν όλους όσους συμμετείχαν και θέλησαν να γίνουν κομμάτι των Δημητρίων.
Στο βασικό πρόγραμμα των φετινών Δημητρίων θα απολαύσουμε από συναυλία στα Συμμαχικά Νεκροταφεία μέχρι project, performances, εκθέσεις και εκδηλώσεις στην Ροτόντα, το Αλατζά Ιμαρέτ, το Δημοτικό Θέατρο Άνετον, το Λιμάνι, τα Σφαγεία, το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, το Βαφοπούλειο και το Γενί Τζαμί. Θα δούμε το ζωντανό θέατρο του 1968, θέατρο με άρωμα από Δανία, Ουγγαρία, Βέλγιο. Θα γνωρίσουμε την Catherine Bay και θα αγαπήσουμε συνεργασίες και βραδιές με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης.
Στο πλαίσιο των 53ων Δημητρίων διοργανώνεται φέτος ένα νέο τμήμα που αφορά την τέχνη του θεάτρου. Εγκαινιάζουμε λοιπόν το πρώτο θεατρικό showcase με παραστάσεις, όπως «Frida κι άλλο», «Εσύ: Τα στοιχεία», «Οιδίπους», «Mute», «Περιμένοντας τον Γκοντό», «Το δαχτυλίδι της μάνας», «Relic», «After the campsite: Από δω κι εμπρός», «Επαναστατικές μέθοδοι για τον καθαρισμό της πισίνας». Στο showcase θα παρευρεθούν σημαντικοί άνθρωποι του θεάτρου από διάφορες χώρες όπως η Σερβία, η Πολωνία, η Σλοβακία, η Πορτογαλία, η Βουλγαρία, η Βοσνία, η Ισπανία, η Ιταλία, η Ρουμανία, η Τουρκία, η Αυστρία, η Γεωργία, το Ισραήλ, την Γερμανία, εξάγοντας με αυτόν τον τρόπο το θεατρικό ταλέντο σε χώρες που διατηρούν μια ξεχωριστή θεατρική παράδοση.
Πάνω από πενήντα χρόνια Δημήτρια.
Μια απόπειρα «συγκόλλησης» και επιτομής δρωμένων, ανθρώπων και στιγμών από την ιστορία και τα αρχεία του σημαντικότερου πολιτιστικού θεσμού της Θεσσαλονίκης.
Τα αρχεία είναι πεδία ανασκαφών, ένα είδος αρχαιολογίας του σύγχρονου κόσμου. Προσέρχεσαι σε αυτά με δέος, μάσκα και γάντια, ανίδεος για το τι μπορεί να συναντήσεις. Πέρασα μια σκονισμένη άνοιξη σκαλίζοντας τα αρχεία της πόλης με αφορμή το ιωβηλαίο των Δημητρίων -μια επίμονη «χρονότρηση» στην πολιτισμική στρωματογραφία της πόλης.
Τα κάθε λογής αρχεία και τα παραφερνάλιά τους -λευκώματα, αφίσες, φωτογραφίες, δελτία Τύπου, βίντεο, αποδελτιώσεις, σημειώσεις, προϋπολογισμοί, ισολογισμοί, απολογισμοί, προτάσεις συμμετοχής καλλιτεχνών, σχέδια κανονισμών-, ταξινομημένα ή ατάκτως ερριμμένα, επίσημα ή ερασιτεχνικά, δημόσια ή ιδιωτικά, σε ράφια, υπόγεια, φακέλους και σακούλες, με καλούν σε ένα ιδιότυπο κυνήγι θησαυρού: ακολουθώ ίχνη, που με οδηγούν σε νέα ίχνη, που με καλούν να επανεξετάσω τα προηγούμενα, τα οποία φωτίζουν ή τα ανατρέπουν, που ζητούν να γίνω, όπως έγραφε ο Πεντζίκης, «συγκολλητής».
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου