Βιβλία που κρέμονται από τους τοίχους, βιβλία τοποθετημένα σε ένα μεγάλο τραπέζι, μερικά από αυτά περισσότερο, άλλα λιγότερο ανοιχτά, καράβια από παλαιωμένα ξύλα,
παλιά παραμορφωμένα ξύλινα παράθυρα, πήλινα βήματα που σχηματίζουν ένα μονοπάτι.
Είναι μερικά από τα εμπνευσμένα από τον Καβάφη έργα που παρουσιάζει η γλύπτρια Αλεξάνδρα Αθανασιάδη στη νέα πτέρυγα «Ιωάννης Μακρυγιάννης» της Γενναδείου Βιβλιοθήκης.
Αφετηρία για την έκθεση ήταν η επανέκδοση του «Τετραδίου Σεγκόπουλου», με τα 22 χειρόγραφα ποιήματα του Καβάφη. Παίρνοντας στα χέρια μου το «Τετράδιο Σεγκόπουλου», λέει η γλύπτρια, «ο γραφικός χαρακτήρας του Καβάφη με έκανε να αισθανθώ ότι ήθελα κάτι να κάνω. Επέλεξα 18 αντίτυπα παλαίωσα τις σελίδες τους με τσάι και καφέ, με μολύβι ή ακόμη και σκίζοντας τις άκρες κι άρχισα να δημιουργώ τα δικά μου βιβλία».
«Εμπνευσμένη από τον Καβάφη, η έκθεση της Αλεξάνδρας Αθανασιάδη εξερευνά τα όρια της αποκάλυψης του εσωτερικού μας κόσμου. Τα βιβλία κατέχουν περίοπτη θέση, μιας και υπαινίσσονται εύγλωττα διαφορετικές καταστάσεις του εαυτού σε ανοικτή και κλειστή μορφή», δηλώνει δίνοντας το στίγμα της έκθεσης η διευθύντρια της Γενναδείου Βιβλιοθήκης, δρ. Μαρία Γεωργοπούλου.
Η Αλεξάνδρα Αθανασιάδη «λειτουργεί άμεσα σχεδιάζοντας, πλάθοντας, επιλέγοντας και αναπτύσσοντας μορφές, υφές και τρόπους με σκοπό μια παράλληλη έκφραση του ποιητικού λόγου», τονίζει σχολιάζοντας τη δουλειά της γλύπτριας η ιστορικός Τέχνης Έφη Ανδρεάδη.
Με αφορμή την έκθεση «Έργα πέρα από τις γραφές του Καβάφη», η οποία πραγματοποιείται στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την ανακήρυξη της Αθήνας ως Παγκόσμιας Πρωτεύουσας του Βιβλίου από την UNESCO, το «Πρακτορείο» και ο Αλέξης Ηλιάδης συνομίλησε με την Αλεξάνδρα Αθανασιάδη.
Τα έργα που παρουσιάζετε στη Γεννάδειο παραπέμπουν στην αποκάλυψη του εσωτερικού μας κόσμου, στον εγκλωβισμό του σύγχρονου ανθρώπου, στο ταξίδι. Είναι θέματα που σας ενδιαφέρουν ιδιαίτερα.
Είναι θέματα που με απασχολούν χρόνια. Η δουλειά μου έχει πάρα πολλή σχέση με τον εσωτερικό μας κόσμο, πού τελειώνει αυτός, τι βλέπουν οι άλλοι, τι αφήνουμε να δουν οι άλλοι, ποιες πλευρές του προστατεύουμε.
Ποια είναι τα αγαπημένα σας υλικά και γιατί;
Έχω δουλέψει πάρα πολλά χρόνια με παλιά ξύλα και σκουριασμένο μέταλλο αλλά έχει μπει και το παλιό χαρτί και το ύφασμα στη δουλειά μου. Με ενδιαφέρουν τα σημάδια του χρόνου και αυτό που έχει «περάσει» κάθε υλικό για να γίνει όπως είναι, γιατί πιστεύω ότι και εμείς γινόμαστε αυτό που είμαστε σιγά σιγά με όλα αυτά που έχουμε ζήσει, έχουμε αισθανθεί, έχουμε σκεφτεί.
Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να ασχοληθείτε με τη γλυπτική;
Από παιδί, ενώ ήμουν πάρα πολύ καλή στο σχέδιο, μου άρεσε να φτιάχνω πράγματα. Πάντα έφτιαχνα κατασκευές από κουτιά, από παπούτσια, σπιρτόκουτα, με ό,τι έβρισκα έκανα μια κατασκευή, το τρισδιάστατο ήταν πάντα μέρος της ζωής μου,
Μια μέρα, όταν ήμουν μικρή, με πήγε ο πατέρας μου στο Αρχαιολογικό Μουσείο να δω τον μεγάλο Κούρο. Νομίζω ότι αυτή ήταν η τελική ώθηση.
Ποιο είναι το πιο γοητευτικό στάδιο στη δημιουργία ενός γλυπτού;
Δεν μπορώ να σας πω ένα, γιατί όλα τα κομμάτια είναι πολύ γοητευτικά. Η πρώτη στιγμή, που βλέπω κάτι πεταμένο και «βλέπω» ότι μπορεί να μετατραπεί και να γίνει κάτι άλλο, με γοητεύει πολύ. Η στιγμή που το μεταμορφώνω είναι επίσης γοητευτική όπως και η στιγμή που συναρμολογούνται διάφορα πράγματα για να γίνει ένα ενιαίο πράγμα. Βέβαια και στο τέλος υπάρχει μια μαγική στιγμή, η στιγμή που έρχεται η αρμονία και ξέρεις ότι το έργο έχει τελειώσει.
Υπάρχουν κάποιοι γλύπτες που θαυμάζετε;
Πάρα πολλοί. Πρώτος από όλους ο Πραξιτέλης, γενικά πέρασα μια εποχή που όλα τα αρχαία ελληνικά γλυπτά ήταν μεγάλη έμπνευση, ο Rodin μου αρέσει πάρα πολύ όπως και ο Michelangelo, τρελάθηκα και με τα σχέδιά του.
Επίσης, πάρα πολύ μου αρέσει η Camille Clodel, ο Calder στα έργα του οποίου υπάρχει ένα ιδιαίτερο χιούμορ, το έχω χρησιμοποιήσει κι εγώ σε ορισμένα γλυπτά μου που δεν είναι πολύ γνωστά. Ο Giacometti είναι από τους πολύ αγαπημένους μου αλλά και η Χρύσα μού άρεσε μια εποχή πάρα πολύ, Η Σοφία Βάρη, επίσης. Μου αρέσει πολύ και ο Botero.
Ένα έργο τέχνης πρέπει να είναι πάντα κατανοητό;
Δεν νομίζω. Πιστεύω ότι ο καλλιτέχνης απλώς δίνει ένα έναυσμα, ο θεατής μπορεί να αντιληφθεί ό,τι θέλει.
Σαν σήμερα συμπληρώνονται 155 χρόνια από τη γέννηση του Κ. Καβάφη (Αλεξάνδρεια, 29 Απριλίου 1863 (17 Απριλίου με το π.η.) και 85 από τον θάνατό του (Αλεξάνδρεια, 29 Απριλίου 1933).
Info
«Έργα πέρα από τις γραφές του Καβάφη»
Γεννάδειος Βιβλιοθήκη, Σουηδίας 61, Αθήνα
Διάρκεια: έως τις 12 Μαΐου
Ημέρες και ώρες λειτουργίας:
Τρίτη, Τετάρτη, Παρασκευή: 11:00-17:00
Πέμπτη: 14:00 - 20:00
Σάββατο: 11:00 - 16:00
Είσοδος ελεύθερη
Η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη
Η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα άνοιξε τις πύλες της το 1926 για να στεγάσει τη σημαντική δωρεά 26.000 τόμων βιβλίων του διπλωμάτη και βιβλιόφιλου Ιωάννη Γεννάδιου. Σήμερα περιλαμβάνει περισσότερους από 130.000 τόμους βιβλίων, καθώς και σπάνιες βιβλιοδεσίες, αρχεία, χειρόγραφα και έργα τέχνης. Είναι γνωστή διεθνώς ως ερευνητικό κέντρο και διαδραματίζει ενεργό ρόλο στην πνευματική ζωή του τόπου.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου