Την έχουν αποκαλέσει «το μοντέρνο πρόσωπο της Μέσης Ανατολής» κι η συμβολή της είναι σημαντική στη σύγχρονη αραβική μουσική από τότε που πρωτοεμφανίστηκε, το 1999, στην Βηρυτό. Έκτοτε και μέχρι σήμερα η καριέρα της έχει γίνει διεθνής.
Η Λιβανέζα Γιασμίν Χαμντάν θα επιστρέψει το καλοκαίρι στην Αθήνα για μια συναυλία στην πόλη με την οποία δεν έκοψε ποτέ δεσμούς, από τότε που ζούσε εδώ τα παιδικά της χρόνια με την οικογένειά της, όταν ο εμφύλιος πόλεμος στην χώρα της σκόρπιζε τον θάνατο.
«Αγαπώ την Ελλάδα, λατρεύω το ρεμπέτικο» απαντά η Γιασμίν στα ελληνικά κι από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής η φωνή της έχει μια τρυφερή χροιά. Αυτή την περίοδο βρίσκεται στο Βερολίνο κι όπως λέει, μετά από συνεχείς περιοδείες στη Νέα Υόρκη, το Σαν Φρανσίσκο, την Γαλλία, την Βηρυτό, το Λονδίνο, την Γερμανία, «απολαμβάνει τη ζωή της, ευτυχής στο πλευρό του σκηνοθέτη συζύγου της Ελία Σουλεϊμάν που ετοιμάζει την καινούργια του ταινία».
Αν το κοινό της διευρύνθηκε διεθνώς με την υποβλητική εμφάνισή της στην ταινία του Τζάρμους «Μόνο οι εραστές μένουν ζωντανοί» η Γιασμίν Χαμντάν ήταν ήδη καθιερωμένη συνθέτης, στιχουργός, ερμηνεύτρια στα μουσικά δρώμενα της Μέσης Ανατολής. Συνδυάζει την indie rock με παραδοσιακή μεσανατολίτικη μουσική και μια απίθανη φυσική παρουσία στη σκηνή. Ερμηνεύει πάντα τους στίχους της στα αραβικά, παρόλο που η ίδια μιλά άψογα αγγλικά και γαλλικά, είναι άλλωστε πολίτης του κόσμου, με έδρα το Παρίσι.
«Μπορεί να μην είναι "τρέντι" τα αραβικά αλλά όταν εκφράζεσαι με συναίσθημα αγγίζεις τα πάντα, η μουσική είναι παγκόσμια γλώσσα. Χρησιμοποιώ τα αραβικά σαν εργαλείο για να χτίζω γέφυρες στη μουσική. Κι η εμπειρία του τραγουδιού γίνεται πιο αισθησιακή, λιγότερη εγκεφαλική, γίνεται πιο ζωική, γνήσια, γιατί βγαίνει απευθείας από την καρδιά μου» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Γιασμίν Χαμντάν.
{youtube}mvI2bS8YSOo{/youtube}
Ακολουθεί η πλήρης συνέντευξη
ΕΡ: Στο καινούργιο σου σόλο άλμπουμ «Al Jamilat» (Τα ωραία κορίτσια) πειραματίζεσαι και πάλι...
ΑΠ: Η εξερεύνηση είναι βασικό στοιχείο της δουλειάς μου. Σε όλα τα άλμπουμ μου δοκιμάζω καινούργια πράγματα, αλλιώς θα είχα βαρεθεί! Από τότε που ξεκίνησα το 1999 με τους Soap Κills στην Βηρυτό, τη συνεργασία μου με τον Mirwais (Arabology) ως τα σόλο άλμπουμ μου, τις ζωντανές εμφανίσεις, σε όλη την πορεία της καριέρας μου μέχρι τώρα είχα διαφορετικές μουσικές εμπειρίες και πολύ καλές συνεργασίες. Απ' αυτή την ώσμωση προκύπτουν κάθε φορά οι συνθέσεις μου. Μπορεί να συνθέτω το τραγούδι, να ενορχηστρώνω, να ηχογραφώ, να είμαι ο "πιλότος" στην παραγωγή του άλμπουμ, όμως, επειδή εκτιμώ βαθιά τους μουσικούς που συνεργάζομαι είμαι ανοιχτή στις προτάσεις τους, στα ωραία "ατυχήματα" που προκύπτουν και τα οποία δεν έχουμε προγραμματίσει στην ηχογράφηση. Με το ταλέντο και τις ιδέες τους οι μουσικοί μου εμπλουτίζουν τους δίσκους που γράφουμε.
ΕΡ: Ανήκεις στη μεταπολεμική γενιά του Λιβάνου κι όταν πρωτοεμφανίστηκες να τραγουδάς electro pop και να κάνεις περφόρμανς πάνω στη σκηνή έγινες και παραμένεις πρωτοπορία στη Μέση Ανατολή. Πώς έχει εξελιχθεί η μουσική σκηνή στην Βηρυτό;
ΑΠ: Φυσικά κι έχουν αλλάξει τα πράγματα στη Βηρυτό και στη Μέση Ανατολή, δημιουργήθηκαν πολλές μπάντες αλλά ακόμα λείπουν οι υποδομές. Όταν εμείς αρχίσαμε με τους Soap Kills δεν υπήρχε καν η κουλτούρα των συναυλιών. Τώρα στον Λίβανο είναι αρκετά προχωρημένη η νυχτερινή ζωή, ο κόσμος αγοράζει εισιτήρια, πηγαίνει σε συναυλίες. Όλα γίνονται πιο επαγγελματικά αλλά εξαρτάται κι από πού προέρχεσαι, για παράδειγμα στην Ευρώπη όπου τα πράγματα είναι πολύ πιο οργανωμένα και διατίθενται περισσότερα χρήματα στις τέχνες, οι μουσικοί γίνονται πιο επαγγελματίες. Στη Μ. Ανατολή δεν συμβαίνει ακόμα 100%.
ΕΡ: Η επιλογή σου να γίνεις μουσικός ήταν συνειδητή ή προέκυψε τυχαία;
ΑΠ: Δεν ξέρω να σου πω ακριβώς, δεν επιλέγεις πάντα την δουλειά σου. Θα έλεγα η μουσική "έπεσε" πάνω μου, μια συνθήκη παρόμοια με κείνη που σου συμβαίνει όταν ερωτεύεσαι. Σπούδαζα Ψυχολογία, δεν έβλεπα τον εαυτό μου καλλιτέχνη. Βέβαια όσο καλή κι αν ήταν η Ψυχολογία για μένα, δεν ήθελα να κάνω καριέρα ψυχολόγου, ήμουν ελαφρώς χαμένη. Όπως είπες ανήκω στη μεταπολεμική γενιά του Λιβάνου και μέσα σ' εκείνο, το λίγο μελαγχολικό, περιβάλλον ήταν δύσκολο να διαχειριστούμε τον παλμό της πόλης, την πραγματικότητα του τόπου. Η μουσική έγινε το καταφύγιό μου, με βοήθησε να βρω τον εαυτό μου, να αισθανθώ προστατευμένη, να νιώσω ελπίδα. Άρχισα να τραγουδώ, έπαιρνα δυνάμεις που μου επέτρεψαν να κατασταλάξω για το τι θέλω στη ζωή. Δεν ήταν εύκολο τα χρόνια εκείνα να γνωρίζεις τι θέλεις πραγματικά.
ΕΡ: Και μέσα σ' όλες αυτές τις αντιφάσεις δεν είναι ακόμα πιο δύσκολα για μια νέα κοπέλα μουσικό στη Μέση Ανατολή;
ΑΠ: Δεν προέρχομαι από συντηρητική οικογένεια, οι γονείς μου δεν ήταν συντηρητικοί κι έτσι δεν ένιωθα ότι ανήκα σε μια κοινωνία που ασκούσε πίεση στις γυναίκες. Και δεν πιστεύω ότι η γυναικεία καταπίεση είναι θέμα θρησκείας.
ΕΡ: Ποιες είναι οι καταβολές των συνθέσεων σου;
ΑΠ: Δεν είναι μόνο η αραβική μουσική, συνδυάζει πολλά στοιχεία. Μ' ενδιαφέρει η παλιά αραβική μουσική επειδή μου δίνει τη δυνατότητα να συνδέσω πρώτα απ' όλα τη ζωή μου με τον τόπο καταγωγής μου, τη νοσταλγία ενός παλιού κόσμου, τη ζωή των γονιών μου, των παπούδων μου, γιατί με τον πόλεμο τα πάντα έγιναν μη αφηγηματικά, η πολιτισμική και κοινωνική μας ταυτότητα πέρασε μεγάλη κρίση. Στράφηκα τότε στην πολύ ενδιαφέρουσα, πολύτιμη μουσική του παλιού αραβικού κόσμου και παθιάστηκα. Συνειδητοποίησα ότι αν ήθελα να γίνω μουσικός, άσχετα αν κάνω καριέρα ή όχι, γίνω γνωστή ή όχι, έπρεπε να γίνω πιο πολιτικοποιημένη, πιο ακτιβίστρια. Όταν άρχισα να τραγουδώ αραβικά, ακόμα και στον Λίβανο στα τέλη του '90 δεν ήταν τρέντυ. Το κοινό μ' έβλεπε περίεργα που τραγουδούσα αραβικά, παρόλο που με τους Soap Kills είχαμε μεγάλη επιτυχία. Αντίθετα για μένα ήταν πρόκληση να αποδείξω μέσω της αραβικής γλώσσας την ταυτότητά μου, κι ότι είμαι υπερήφανη γι αυτό. Να συνθέτω στα αραβικά ήταν και είναι πολύ ενδιαφέρον, γιατί μιλώ πολλές αραβικές διαλέκτους που μου επιτρέπουν να δημιουργήσω πολλά και διαφορετικά ηχοτοπία. Επιπλέον, συναισθηματικά είναι πιο κοντινό στην καρδιά μου, πιο ειλικρινές και έντιμο.
ΕΡ: Όταν ερμηνεύεις στη σκηνή είτε σε ανοιχτό χώρο είτε σε κλειστό, παρόλο που είσαι απόμακρη και δεν κάνεις διάδραση με το κοινό μαγεύεις το ακροατήριο σου. Εσύ τι θέλεις να εκφράσεις με την περφόρμανς σου;
ΑΠ: Μπορεί να μην φαίνεται, αλλά ομολογώ ότι σαν παιδί ήμουν ντροπαλή, πολύ εσωστρεφής και η μουσική ήταν μια πρόκληση για μένα γι αυτό και την επέλεξα. Στην περφόρμανς λειτουργούν πολλές παράμετροι, το κοινό σού δίνει κάποια ενέργεια, δεν κάνεις ποτέ τη συναυλία μόνος σου. Επίσης η ορχήστρα σού δίνει ενέργεια. Είναι μια πολύ ιδιαίτερη εμπειρία. Για μένα είναι πολύ ιερή στιγμή και πολύ εύθραυστη επίσης γιατί πολλά μπορούν να συμβούν, ακόμα και κάτι να στραβώσει τεχνικά ή να είσαι πολύ κουρασμένη, μπορεί το κοινό να μη σου δώσει το feedback που χρειάζεσαι εκείνη την ώρα. Η μαγεία είναι να παίξεις με όλους αυτούς τους συνδυασμούς και να δημιουργήσεις κάτι πολύ όμορφο μέσα από τις εμπειρίες σου.
ΕΡ: «Λες να γίνει διάσημη;» - « Δεν νομίζω, είναι υπερβολικά καλή για να γίνει διάσημη» λέει το ζευγάρι βαμπίρ στην ταινία του Τζάρμους «Μόνο οι εραστές μένουν ζωντανοί». Από ένα σοκάκι στην Ταγγέρη παρακολουθούν την υποβλητική περφόρμανς της τραγουδίστριας σ' ένα μπαρ.
Μια στιχομυθία λίγων δευτερολέπτων (ανάμεσα στους πρωταγωνιστές Τίλντα Σουίντον και Τομ Χίντλεστον ) για την Γιασμίν Χαμντάν. Αλήθεια πώς έγινε η γνωριμία σου με τον Τζάρμους;
ΑΠ: (σ.σ. γελά με την βαθιά φωνή της) Με είχε δει σε μια συναυλία, μού έδωσε να διαβάσω το σενάριο της ταινίας που ετοίμαζε «Only lovers left alive». Βάσει του σεναρίου έγραψα το τραγούδι ειδικά για την ταινία και μετά κάναμε το γύρισμα στην Ταγγέρη, μια ζωντανή περφόρμανς. Για την ερμηνεία μου, η οδηγία του Τζιμ ήταν να είμαι ο εαυτός μου.
ΕΡ: Επηρέασε την καριέρα σου αυτός ο ρόλος σου στην ταινία;
ΑΠ: Ήταν μεγάλο δώρο για μένα γιατί όταν τραγουδάς αραβικά η βιομηχανία σε απομονώνει. Ήταν πρόκληση για μένα να εξερευνήσω κι άλλα όρια. Με την ταινία με είδαν πολλοί καλλιτέχνες, μεγαλύτερο κοινό, ανοίχτηκα σε μια περιπέτεια.
ΕΡ: Με τον σύζυγό σου Ελία Σουλεϊμάν έχετε συνεργαστεί στον κινηματογράφο;
ΑΠ: Μου έκανε τα δύο video clips για το τελευταίο άλμπουμ μου, στην Βηρυτό, εγώ έχω γράψει μουσική για ταινίες του. Εξαρχής σαν ζευγάρι συνεργαζόμαστε, συζητάμε πολύ, επικοινωνούμε την δουλειά μας μεταξύ μας.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου