Την Κυριακή θα πάμε στο Συλλαλητήριο πολλοί, παρα πολλοί,
ίσως για διαφορετικούς λόγους ο καθένας…
Αλλά και για δύο-τρείς κοινούς λόγους – κοινούς για όλους.
* Πρώτον. Να στείλουμε ένα μήνυμα διεθνώς - εκτός Ελλάδος:
Ότι οι Έλληνες δεν έχουν καμία διάθεση να απεμπολίσουν την ιστορική τους ταυτότητα! Για κανένα λόγο και με κανένα πρόσχημα.
Όπως οι (δυτικό) Γερμανοί δεν δέχθηκαν ΠΟΤΕ κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου να αναγνωρίσουν το καθεστώς της Ανατολικής Γερμανίας! Ποτέ…
Γιατί δεν δέχονταν να νομιμοποιήσουν τον «διαμελισμό» του έθνους τους.
Κι ας το είχαν αναγνωρίσει ΟΛΕΣ οι άλλες χώρες (όλες, όχι μόνο τα δύο τρίτα) κι ΌΛΟΙ οι διεθνείς οργανισμοί τότε…
Το μήνυμα αυτό είναι πολύ βαρύ και πολύ σημαντικό.
Γιατί μπορει να κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν πολλοί έξω από την Ελλάδα την ευαισθησία μας με την Μακεδονία, αλλά στην πραξη αντιλαμβάνονται ένα άλλο πράγμα, που είναι ακόμα πιο σοβαρό γι’ αυτούς:
Πώς για να «τακτοποιήσουν» ένα μικρό και διαιρεμένο, άρα εγγενώς ασταθές νεοπαγές κρατίδιο (τα Σκόπια), θα πρέπει να αποσταθεροποιήσουν ταυτόχρονα το πιο σταθερό και ισχυρό κράτος της περιοχής: την Ελλάδα.
Κι αυτό είναι παράλογο σε κάθε λογική «περιφερειακής σταθερότητας».
Πίστευαν, ίσως, ότι η ηγεσία μας, με τα… «γιουσουφάκια» που βρήκαν στην Αθήνα μπορούσε να το «περάσει» – και αυτό!
Αν δούν ένα εκατομμύριο κόσμο στο Σύνταγμα (ή και παραπάνω) να φωνάζει, είναι βέβαιο πως θα πιάσουν το… «υπονοούμενο»:
Οι Έλληνες δεν το ανέχονται με τίποτε.
Τα Σκόπια έτσι κι αλλιώς, σε λίγα χρόνια θα είναι πολυεθνοτικο «μόρφωμα»! Ήδη είναι. Αλλά η Ελλάδα είναι κράτος σταθερό (παρά την κρίση της) και είναι το μόνο «προπύργιο σταθερότητας» στην περιοχή.
Μια που στην Τουρκία δεν μπορούν πια «ποντάρουν».
Άρα την Ελλάδα δεν μπορούν ούτε να την πιέσουν πέρα από ένα σημείο, ούτε να την αποσταθεροποιήσουν εντελώς.
Αυτό το μήνυμα οφείλουμε να το δώσουμε στους «απ’ έξω» (μια που «οι δικοί μας» τους λένε άλλα, όπως φαίνεται…)
Και τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή, να τους το στείλουμε (το μήνυμα)
Γιατί στις αρχές της δεκαετίας του ’90 τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά:
Η αμερικανική κυριαρχία ήταν τότε διεθνώς αδιαμφισβήτητη, ενώ η αποδυνάμωση των εθνικών κρατών κέρδιζε τότε έδαφος συνεχώς: μπορούσαν να φτιαχνουν κρατίδια εκ του μηδενός και να αποδυναμώνουν κράτη συμπαγή, στη λογική «πολτοποίησης» των πάντων.
Σήμερα, όμως, η «παγκοσμιοποίηση» αμφισβητείται και μέσα στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, απ’ άκρου εις άκρον. Και καμία υπερδύναμη δεν νιώθει ιδιαίτερα… «παντοδύναμη» για να περιφρονεί τους σταθερούς συμμάχους της και να ψάχνει «στηρίγματα» σε υβριδικά ασταθή κρατίδια…
Και για όσους «παρεξηγούνται» με τη χρήση του όρους «κρατίδιο» για τα Σκόπια, μια απάντηση:
--Πρώτον, ο όρος δεν είναι «υβριστικός». Μειωτικός ίσως. Υβριστικός, όχι!
Άρα μπορούμε να τον χρησιμοποιούμε, χωρίς να πρέπει να δίνουμε «εξηγήσεις». «Ιεροξεταστές πολιτικής ορθότητας» δεν δεχόμαστε στο σβέρκο μας.
Κρατίδιο – κυριολεκτικά - σημαίνει μικρό κράτος.
Μικρό και πολύ αυθάδες, όπως θα δούμε.
--Δεύτερον, πράγματι, εκτός του ότι είναι το πιο μικρό και πιο αδύναμο κράτος της περιοχής είναι και πολύ αυθάδες κρατίδιο! Διότι καταπιέζει τις διαφορετικές εθνικές ομάδες στο εσωτερικό του, ενώ αναζητεί «ομοεθνείς» του να… «απελευθερώσει» εκτός συνόρων του!
Και διεκδικεί εδάφη – από μας και από άλλους!
Όσο υπάρχει διακηρυγμένος και συνταγματικά κατοχυρωμένος αλυτρωτισμός εκ μέρους των Σκοπίων, το «κρατίδιο» είναι το λιγότερο που θα τους λέμε.
Θα πάμε, λοιπόν, για να δείξουμε σε όλους τους «έξω», πως οι Έλληνες απλά δεν σηκώνουν να νομιμοποιήσουν τέτοια πρόκληση δίπλα τους.
Και κανένα δεν τους συμφέρει να συνεχιστεί αυτή η πρόκληση σε βάρος της χώρας μας…
Μέχρι τώρα πολλοί πίστευαν ότι με το χρόνο «θα το ξεχνούσαμε»!
Ε, τώρα παίρνουν το μήνυμα, πως ΔΕΝ το ξεχνάμε. Κι όσοι περισσοτεροι πάμε, τόσο πιο καθαρά θα πάρουν το μήνυμα…
* Δεύτερον, θα πάμε να στείλουμε κι ένα άλλο σημαντικό μήνυμα μέσα στη χώρα. Σε ποιους; Θα καταλάβετε αμέσως…
Επί σαράντα χρόνια (και βάλε) η Αριστερά μπορούσε να διαδηλώνει κάθε μέρα για τα πάντα.
Για τη Ζιμπάμπουε, για τους Παλαιστίνους, για τον Ιμπεριαλισμό, για το ΝΑΤΟ, για τις «βάσεις του θανάτου»…
Όλα αυτά ήταν άσχετα με την Ελλάδα, και απολύτως στη σφαίρα της εξωτερικής πολιτικής.
Αλλά επί δεκαετίες ουδείς διαμαρτυρόταν! Ουδείς…
Διαδήλωναν συνεχώς και τα συνδικάτα (κυρίως του προνομιούχου δημοσίου), για τα επαγγελματικά τους αιτήματα - άλλα δίκαια κι άλλα όχι.
Άλλες φορές υπερασπίζονταν δικαιώματα και σε άλλοτε διεκδικούσαν προνόμια – και υπερβολικές αυξήσεις και παροχές και προσλήψεις και «επιμίσθια»…
Που τελικώς βούλιαξαν τη χώρα!
Αποτέλεσμα αυτής της συνεχούς «επαναστατικής γυμναστικής», ήταν ότι παρέλυε η οικονομική ζωή (αρκούν 100 άτομα να «παρελαύνουν» κάθε μέρα στο κέντρο της πόλης, σε ώρες αιχμής, για να μπλοκάρουν τα πάντα)…
Και βέβαια, όλο και λιγότεροι συμμετέχουν πια σε τέτοιες «κινοτοποιήσεις». Τώρα πια ελάχιστοι…
Ο πολύς κόσμος δεν εκτιμά και δεν εμπιστεύεται τις κινητοποιήσεις– του είναι «ξένες» και ενοχλητικές πια. Ο απόλυτος εκφυλισμός.
Τόσα χρόνια λοιπόν, η Αριστερά έκανε κατάχρηση και τους δικαιώματος της απεργίας και του δικαιώματος της διαδώλησης.
Κι ήλθε η ώρα να γίνει ένα παλλαϊκο Συλλαλητήριο, στο οποίο συμμετέχουν άνθρωποι απ’ όλο το πολιτικό φάσμα! Και το εγκρίνουν (κατά τις δημοσκοπήσεις) με μεγάλες πλειοψηφίες, οι ψηφοφόροι ΟΛΩΝ των κομμάτων.
Και τι μας λένε τώρα; Ότι δεν δικαιούμαστε να το κάνουμε, γιατί λέει, θα πάνε και… «ακροδεξιοί»!
Τι λέτε ρε καλόπαιδα;
Έχουν το δικαίωμα όλες οι μειοψηφίες να χαλάνε τον κόσμο καθημερινά - συνήθως για το τίποτα - και δεν έχει το δικαίωμα η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού να διαδηλώνει μια φορά κάθε 20 χρόνια γι’ αυτό που την καίει;
Έχουν το δικαίωμα οι πάσης φύσεως και πάσης αποχρώσεως «αριστεροί» να διαδηλώνουν όποτε γουστάρουν γι’ ό,τι τους έλθει, και δεν μπορεί ο Ελληνικός λαός να κατέβει στο δρόμο ειρηνικά και να φωνάξει αυτό που πιστεύει;
Τι μας λέτε ακριβώς;
Ότι δικαιώματα έχουν οι «δικές σας» μειονότητες να διαδηλώνουν κάθε μέρα, αλλά δεν έχει η πλειονότητα του λαού το δικαίωμα να διαδηλώνει;
Η Αριστερά έχει προ πολλού χάσει τη δυνατότητα να «συγκινεί» τον πολύ κόσμο και να τον κατεβάζει στο «πεζοδρόμιο».
Και τώρα προσπαθεί να εμποδίσει τον κόσμο να κατεβαίνει για άλλα πράγματα, αντίθετα με τις «ευαισθησίες» της Αριστεράς.
Καιρός να τους στείλουμε ένα μήνυμα σαφές και… «παταγώδες»:
Δεν μπορούν και «δεν τους παίρνει» να μας εμποδίσουν να διαδηλώνουμε.
Τόσο απλά.
* Τους ενοχλεί ακόμα «η παρουσία της Εκκλησίας»!
Σε μια χώρα, ελεύθερη και ανεξίθρησκη ασφαλώς, αλλά με συνταγματικώς κατοχυρωμένη «επικρατούσα θρησκεία» την Ορθοδοξία!
Πέρσι σε μια μουσουλμανική θρησκευτική γιορτή εμφανίστηκαν Σιίτες στον Πειραιά – οι περισσότεροι λαθρομετανάστες, παρεμπιπτόντως – να …αυτομαστιγώνονταν δημόσια!
Γιατί αυτοί έτσι το γιορτάζουν, λέει…
(Ακόμα και Σουνίτες μουσουλμάνοι ενοχλήθηκαν από το θέαμα…)
Και να τα αίματα σε δημόσια θέα, και να οι κραυγές και οι οιμωγές του πόνου…
Και από τους δικούς μας «φωταδιστές» κανείς δεν ενοχλήθηκε.
Αλλά όταν εμφανίζεται ένας δικός μας Ορθόδοξος παπάς, τους πιάνει το …αντιθρησκευτικό μένος. Θέλουν την Εκκλησία μας κλεισμένη σε κατακόμβες!
Δεν θα τους περάσει! Γιατί δεν θα τους αφήσουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι, είτε είμαστε πιστοί και πηγαίνουμε στην Εκκλησία, είτε όχι.
Γιατί δεν είναι μόνο θέμα Πίστης.
Είναι θέμα εθνικής ταυτότητας. Και όποιος προσπαθεί να παραμερίσει την Ορθοδοξία, ουσιαστικά ακρωτηριάζει την νεοελληνική ταυτότητα.
Κριτική στην Εκκλησία, κάντε όσο θέλετε.
Αλλά η Ορθοδοξία είναι κομμάτι της ταυτότητάς μας.
Στις ψυχές πολλών Ελλήνων το «τη υπερμάχω» είναι ισοδύναμο με τον Εθνικο ύμνο.
Κι αυτό δεν μπορούν να το ξερριζώσουν οι «φωταδιστές» μας που δεν γουστάρουν ούτε το «τη υπερμάχω» ούτε τον Εθνικό ύμνο - αλλά βρίσκουν πολύ χαριτωμένο και «πολυπολιστιμικό», να αυτομαστιγώνονται φανατικοί σε δημόσια θέα στο κέντρο της πόλης.
Είναι καιρός, λοιπόν, να πάρουν την απάντησή τους.
Και να καταλάβουν πως όσοι όλα αυτά δεν είναι της… «ακροδεξιάς» και δεν τα χαρίζουμε σε καμία «ακροδεξιά».
Είναι η βούληση και η πεποίθηση του Ελληνικού λαού. Ολόκληρου του λαού.
Ενός λαού που ψηφίζει δημοκρατικά, υπομένει αγόγγυστα, επιμένει σιωπηλά, αλλά δεν είναι «ανδράποδο», δεν είναι «κοπάδι άβουλο», έχει κι αυτός τις «κόκκινες γραμμές» στην Ψυχή του.
Κι επειδή οι «κόκκινες γραμμές» της ηγεσίας μας έγιναν… ρόζ φαρμπαλάδες, καλό είναι να δείξει ο Ελληνικός λαός τις κόκκινες γραμμές της Ψυχής του.
Που έχουν ποτιστεί με αίμα, και δεν σβήνουν…
Πάμε λοιπόν, στο Συλλαλητήριο για το Μακεδονικό, για να δείξουμε τι θέλει ο Ελληνικός λαός.
Να το δείξουμε στους έξω, γιατι η κυβέρνησή μας δεν τους το λέει…
Να το δείξουμε και στους μέσα, γιατί έχουν ξεχάσει πως έχουμε δημοκρατία, και στη δημοκρατά επιβάλλεται η θέληση των περισσοτέρων.
Οι μειοψηφιες γίνονται σεβαστές, αλλά κυβερνά η πλειοψηφία.
Κι όποιον περιφρονεί την πλειοψηφία τον παίρνει ο διάολος
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου