Γράφει ο Γιώργος ΑναστασιάδηςΟ πολυκατακερματισμός της Κεντροαριστεράς ήρθε ως αποτέλεσμα της τεράστιας συμπίεσης που υπέστη ο πολιτικός της χώρος υπό το βάρος της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής ύφεσης.
Στο πλαίσιο αυτό δόθηκε η δυνατότητα σε πολιτικές δυνάμεις προερχόμενες είτε από τα αριστερά είτε από τα δεξιά του πολιτικού συστήματος, να συνενωθούν γύρω από το πρόσωπο του σημερινού πρωθυπουργού και εν τέλει να αναλάβουν την διακυβέρνηση της χώρα τον Ιανουάριο του 2015.
Αναλύοντας τα πολιτικά δρώμενα διαπιστώνουμε ότι οι πολιτικές αυτές δυνάμεις δεν θα μπορούσαν να είναι η λύση του οικονομικού προβλήματος της χώρας, αλλά αντίθετα υπήρξαν πάντα μέρος του προβλήματος και σε πολλές περιπτώσεις το ίδιο το πρόβλημα.
Αναλύοντας τα πολιτικά δρώμενα διαπιστώνουμε ότι οι πολιτικές αυτές δυνάμεις δεν θα μπορούσαν να είναι η λύση του οικονομικού προβλήματος της χώρας, αλλά αντίθετα υπήρξαν πάντα μέρος του προβλήματος και σε πολλές περιπτώσεις το ίδιο το πρόβλημα.
Είναι πολιτικές δυνάμεις που αντιδρούσαν σε όλες τις μεταρρυθμίσεις προοδευτικής κατεύθυνσης στο ασφαλιστικό, στη δημόσια διοίκηση, στην αγορά εργασίας, στην προσέλκυση επενδύσεων μέσω στοχευμένων ιδιωτικοποιήσεων, κλπ.
Οι πολιτικές αυτές δυνάμεις υπήρχαν ισχυρά συγκροτημένες σε όλο το πολιτικό φάσμα στην προ κρίσης εποχή και συνενώθηκαν υπό την καθοδήγηση του σημερινού Πρωθυπουργού με σκοπό όπως έλεγαν να διώξουν την επιτροπεία και να βγάλουν την χώρα από τα μνημόνια.
Με τις πολιτικές όμως που εφαρμόζουν έκαναν το ακριβώς αντίθετο, χειροτερεύοντας κατά πολύ την οικονομική κατάσταση της χώρας εντείνοντας και την ύφεση αλλά και την οικονομική δυσπραγία μεγάλου μέρους του Ελληνικού λαού.
Με τις πολιτικές όμως που εφαρμόζουν έκαναν το ακριβώς αντίθετο, χειροτερεύοντας κατά πολύ την οικονομική κατάσταση της χώρας εντείνοντας και την ύφεση αλλά και την οικονομική δυσπραγία μεγάλου μέρους του Ελληνικού λαού.
Έβαλαν δηλαδή την χώρα βαθιά στα μνημόνια, τα οποία με τεράστια ευκολία υπογράφουν, χωρίς καμία αναπτυξιακή προοπτική για την οικονομία. Κορυφαίο παράδειγμα της ακραία υποτακτικής πολιτικής της σημερινής κυβέρνησης είναι το άρθρο 15 του προσφάτως ψηφισμένου νόμου στην βουλή (4472/2017) που προβλέπει ότι ακόμη και το 2020 για να δοθούν κάποιες παροχές στον Ελληνικό λαό, μεταξύ των άλλων, θα πρέπει να ερωτηθεί και το ΔΝΤ.
Το πλέον ανησυχητικό όμως με την σημερινή διακυβέρνηση είναι η καλλιέργεια κοινωνίας χαμηλών προσδοκιών. Κλασικό παράδειγμα είναι ότι οι κυβερνώντες δεν συζητούν για το πώς θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας ώστε να μειωθεί η ανεργία, παρά μόνο για τα επιδόματα που προγραμματίζονται για το προσεχές διάστημα.
Το πλέον ανησυχητικό όμως με την σημερινή διακυβέρνηση είναι η καλλιέργεια κοινωνίας χαμηλών προσδοκιών. Κλασικό παράδειγμα είναι ότι οι κυβερνώντες δεν συζητούν για το πώς θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας ώστε να μειωθεί η ανεργία, παρά μόνο για τα επιδόματα που προγραμματίζονται για το προσεχές διάστημα.
Το επίδομα είναι απαραίτητο ως προσωρινή λύση για την ανακούφιση των κοινωνικών στρωμάτων που πλήττονται από την κρίση, δεν μπορεί όμως να είναι μόνιμη λύση. Την μάχη για την ανάπτυξη και την παραγωγή νέου πλούτου, που συνδέεται με την δημιουργία θέσεων εργασίας, η σημερινή Κυβέρνηση αρνείται πεισματικά να την δώσει.
Στις συνθήκες αυτές πολίτες και πολιτικά στελέχη της ευρύτερης κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας έχουν αναλάβει την ιστορική ευθύνη της ανασυγκρότησης του πολιτικού χώρου στον οποίο ανήκουν, ώστε αυτό να αποτελέσει πολιτικό και κοινωνικό ανάχωμα στην πτωτική πορεία της χώρας.
Στις συνθήκες αυτές πολίτες και πολιτικά στελέχη της ευρύτερης κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας έχουν αναλάβει την ιστορική ευθύνη της ανασυγκρότησης του πολιτικού χώρου στον οποίο ανήκουν, ώστε αυτό να αποτελέσει πολιτικό και κοινωνικό ανάχωμα στην πτωτική πορεία της χώρας.
Το πρώτο μεγάλο βήμα έγινε στις εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου με την μαζική συμμετοχή των πολιτών στις εκλογές ανάδειξης επικεφαλής από την βάση.
Τον ερχόμενο Μάρτιο ακολουθεί το δεύτερο μεγάλο βήμα για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς, το συνέδριο της παράταξης, ένα συνέδριο ανοιχτό, δημοκρατικό και συμμετοχικό, το οποίο θα διατυπώσει την ιδεολογική διακήρυξη του νέου φορέα, την προγραμματική του πρόταση και τον καταστατικό τρόπο λειτουργίας του μαζί με τα όργανα για την δημοκρατική λειτουργία του.
Τον ερχόμενο Μάρτιο ακολουθεί το δεύτερο μεγάλο βήμα για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς, το συνέδριο της παράταξης, ένα συνέδριο ανοιχτό, δημοκρατικό και συμμετοχικό, το οποίο θα διατυπώσει την ιδεολογική διακήρυξη του νέου φορέα, την προγραμματική του πρόταση και τον καταστατικό τρόπο λειτουργίας του μαζί με τα όργανα για την δημοκρατική λειτουργία του.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου