ΓΕΝΝΕΕΣ ΔΕΚΑΤΕΣΣΕΡΙΣ ΠΕΡΝΑ Η ΣΟΦΙΑ ΓΙΑΝΝΑΚΑ ΤΟΝ Γ.Α.ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΜΕ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ.
Η πρώην βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας του ΠΑΣΟΚ Σοφία Γιαννακά τα τελευταία χρόνια εξασκεί το επάγγελμα της, τη δημοσιογραφία. Η πολιτική καριέρα της δεν είχε την πορεία που το ξεκίνημά της προδίκαζε ωστόσο δεν αποκλείεται στο μέλλον να επανακάμψει. Χρημάτισε ωστόσο βουλευτής σε δύο κοινοβουλευτικές περιόδους εκλεγόμενη το 2007 και το 2009 όταν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου. Το 2012 που το ΠΑΣΟΚ εξαϋλώθηκε η Σοφία Γιαννακά έμεινε εκτός Βουλής.
Ωστόσο φαίνεται πως η γνώμη της για τον ΓΑΠ είναι εξαιρετικά αρνητική. Τα λεγόμενά της – για την ακρίβεια τα γραφόμενά της για το πρώην πρωθυπουργό- δεν έχουν ειπωθεί τόσο αιχμηρά ούτε από τους πολιτικούς του αντιπάλους. «Από την 2ετή θητεία του ως πρωθυπουργός έμειναν πικρές αναμνήσεις» γράφει στη στήλη της στο iefimerida.gr η Σοφία Γιαννακά περνώντας τον ΓΑΠ… «γενεές δεκατέσσερις».
Ωστόσο φαίνεται πως η γνώμη της για τον ΓΑΠ είναι εξαιρετικά αρνητική. Τα λεγόμενά της – για την ακρίβεια τα γραφόμενά της για το πρώην πρωθυπουργό- δεν έχουν ειπωθεί τόσο αιχμηρά ούτε από τους πολιτικούς του αντιπάλους. «Από την 2ετή θητεία του ως πρωθυπουργός έμειναν πικρές αναμνήσεις» γράφει στη στήλη της στο iefimerida.gr η Σοφία Γιαννακά περνώντας τον ΓΑΠ… «γενεές δεκατέσσερις».
Διαβάστε το άρθρο της και θα καταλάβετε:
Ο Παπανδρέου ικέτης
Από την 2ετή θητεία του ως πρωθυπουργός έμειναν πικρές αναμνήσεις.
Το καταλυτικό «λεφτά υπάρχουν» θα τον ακολουθεί στην Ιστορία ως έναν λαϊκιστή ηγέτη που επαγγέλθηκε μια σύγχρονη σοσιαλδημοκρατία («Αλλαξέ τα όλα») και παρέδωσε ένα αποδεκατισμένο ΠΑΣΟΚ και μια αλλόφρονα μνημονιακή Ελλάδα.
Καμία μεταρρύθμιση δεν συνδέεται με το όνομά του. Το πολιτικό προσωπικό που υποστήριξε και υπουργοποίησε ήταν κυρίως απόγονοι του Ακη που αυτομόλησαν στον ΣΥΡΙΖΑ. Στην πρώτη δυσκολία θέλησε να παραδώσει τα κλειδιά στον Σαμαρά. Και στην δεύτερη δυσκολία σκέφτηκε να στέψει πρωθυπουργό τον Φίλιππο Πετσάλνικο.
Ο Παπανδρέου πλασαρίστηκε ως σύγχρονος πολιτικός επί δεκαετίες. Κρυμμένος πίσω από μια κληρονομικά ηγεμονική οικογένεια, λίγο με την απελευθέρωση της κάνναβης, λίγο με τις ποδηλατικές του ικανότητες, αναρριχήθηκε ως «μοντέρνος σοσιαλιστής» ως την υπέρτατη εξουσία. Κοσμοπολίτης, αλλά εχθρός του εκσυγχρονισμού. Δήθεν ευρωπαϊστής, σχεδίασε, κρυφά, δημοψήφισμα εξόδου από την ΕΕ. Και όταν μοιραία άνοιξε την πόρτα στο ΔΝΤ και του ζητήθηκαν μεταρρυθμίσεις, έριξε αμέσως την ευθύνη στους κακούς δανειστές. Διέγραψε από το ΠΑΣΟΚ τον αυθεντικά ευρωπαϊστή Σημίτη και αυτομόλησε διασπαστικά από το κόμμα που ίδρυσε ο πατέρας του.
Η μετέπειτα πορεία δείχνει ότι ο Παπανδρέου αποχώρησε από την εξουσία και από το ΠΑΣΟΚ γιατί πίστευε ότι θα επιστρέψει ως παράκλητος. Με εργαλείο την τριτοκοσμική Σοσιαλιστική Διεθνή που διευθύνει αποκλειστικά, απουσίασε από την μνημονιακή Ελλάδα επί δύο χρόνια. Επέστρεψε για να δρέψει δάφνες με το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών, αλλά βρέθηκε, έκπληκτος, εκτός βουλής. Ο παράκλητος έγινε απόκληρος.
Και αντί να εργαστεί, με ταπεινότητα και αυτοκριτική, για το μέλλον της κεντροαριστεράς και της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας, με την Φώφη, τον Σταύρο, την ΔΗΜΑΡ και τα κινήματα του χώρου, ο Παπανδρέου επέλεξε το ανεξήγητο: να ερωτοτροπεί προκλητικά και δημόσια με τον Αλέξη Τσίπρα και να εμφανίζεται ως ικέτης στο Μέγαρο Μαξίμου. Δείχνει έτσι να μην έχει ούτε τη στρατηγική ευφυία του Καραμανλή που παρασκηνιακά διαβουλεύεται με την εξουσία και εξίσου παρασκηνιακά παρενοχλεί τον βηματισμό του Κυριάκου Μητσοτάκη προς την επόμενη κυβέρνηση.
Τι κοινό έχει ο υποτίθεται σύγχρονος σοσιαλδημοκράτης Γιώργος Παπανδρέου με τον Αλέξη Τσίπρα; Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα του κρατισμού, των συνδικαλιστών, της επιδοματικής πολιτικής. Εχθρεύεται την ιδιωτική οικονομία και τις μεταρρυθμίσεις. Αποπαίδι του ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκρυψε ποτέ την επαναστατική του αντιπάθεια για τις δομές της συστημικής δημοκρατίας, ούτε τις αμφιβολίες του για την ευρωπαϊκή προοπτική των λαών. Προτιμάει τον Πούτιν, όχι τον Ζαν Μονέ. Ελκύεται από τον Νικολά Μαδούρο, όχι από τον Ούλοφ Πάλμε.
Υπάρχει ίσως μια ανθρώπινη διάσταση στο ανεξήγητο φλερτ του Παπανδρέου με τον Τσίπρα: ο ΓΑΠ πάσχει από βαρύ σύνδρομο στέρησης εξουσίας και του αρκεί να γίνει παρακλάδι του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές. Θα αιτιολογεί έτσι τα ταξίδια στο εξωτερικό και την αιώνια ηγεσία στη Σοσιαλιστική Διεθνή. Κατανοητό και ανθρώπινο να προτιμά κάποιος τη γλύκα της καρέκλας από την αξιοπρεπή αλλά παγερή αποχώρηση από την πολιτική που οδηγεί σε μονοπάτια τρίτης ηλικίας.
Η άλλη διάσταση είναι πιο μεταφυσική: ίσως ο Παπανδρέου βλέπει στον Τσίπρα τον χαρισματικό, λαϊκό ηγέτη που ποτέ δεν υπήρξε. Ο κρατισμός, ο ηγεμονισμός, η αυλή των κολλητών, η παραπλάνηση του όχλου, οι πολιτικές διαψεύσεις, η κοροϊδία στους κουτόφραγκους ήταν κατά βάση και η δική του πολιτική. Δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα νοιώθει οικεία και βολικά. Ξεχνάει βέβαια ότι ο Τσίπρας είναι αυθεντικότερος από τον ίδιο, χτυπάει μέσα του λαϊκή φλέβα και είναι πιο μακιαβελικός από όσο δείχνει το χαμόγελό του.
Ο Παπανδρέου προτιμά να γίνει ικέτης στο Μαξίμου από το να ριχτεί στη μάχη και στη φωτιά μιας διασπασμένης κεντροαριστεράς που βρίσκεται σε ρότα πολιτικής επιβίωσης. Εξάλλου ως πρίγκηπας ο ίδιος συναγελάζεται πιο εύκολα με τον βασιλιά. Στη Χαριλάου Τρικούπη έχει κακές αναμνήσεις, πολλά εκατομμύρια χρέη και τα στελέχη γκρινιάζουν για την κατάντια στην οποία εγκατέλειψε το ΠΑΣΟΚ. Ασε που διέλυσαν και το γυμναστήριο…
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου