«Ανήσυχο» δείχνει να ξεκινά το φετινό καλοκαίρι, ξυπνώντας ήδη τις πρώτες μνήμες του 2011 όταν άρχιζε η αντίστροφη μέτρηση για την τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Πολλές είναι οι διαφορές αλλά και αρκετές οι ομοιότητες ανάμεσα στις δύο περιόδους, προβληματίζοντας ουκ ολίγα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που διατηρούν επαφή με την πραγματικότητα.
Ήδη...
αυξάνονται ανησυχητικά τα κρούσματα αποδοκιμασιών σε βάρος υπουργών και κυβερνητικών βουλευτών. Πριν ακόμη τεθούν σε πλήρη εφαρμογή από την 1η του Ιουνίου τα νέα μέτρα που λόγω αύξησης της φορολογίας και περικοπών συνεπάγονται περαιτέρω μείωση των εισοδημάτων, οι κοινωνικές αντιδράσεις προοιωνίζονται αρκετά θερμές δημιουργώντας συνθήκες αβεβαιότητες.
Από την πλευρά της η κυβέρνηση βέβαια διαθέτει ένα σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των προηγούμενων. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία της αν και μικρή, παραμένει πολύ συμπαγής ενώ εμπεδώνεται πλέον και ως κανόνας η υποχρέωση όποιων βουλευτών διαφωνούν και δεν ψηφίζουν να παραδίδουν την έδρα τους. Επίσης έχουν διαλυθεί οι αμφιβολίες σχετικά με τη στάση των ΑΝΕΛ και του Π. Καμμένου ο οποίος ξεκαθάρισε και από το βήμα της Βουλής ότι δεν υπάρχει περίπτωση να διαταραχθεί η συνεργασία του με τον κ. Τσίπρα. Tις ίδιες διαβεβαιώσεις δίνει o υπουργός Εθνικής Άμυνας και σε όλες τις ιδιωτικές συζητήσεις του φθάνοντας μάλιστα στο σημείο να κάνει την πρόβλεψη ότι «με τον Τσίπρα θα είμαστε μαζί με τα επόμενα 20 χρόνια!».
Ανάλογη πεποίθηση για τη σταθερότητά της διέκρινε πάντως και την κυβέρνηση του 2011. Το ΠΑΣΟΚ είχε κερδίσει και τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010 όταν προχώρησε στο δεύτερο κύμα άγριων μέτρων. Στις αρχές εκείνου του καλοκαιριού, σε όλες τις φανερές και κρυφές δημοσκοπήσεις τα ποσοστά του έδειχναν αξιοσημείωτη αντοχή αρκετά καθώς κινούνταν μεταξύ 25-30% ελάχιστα πίσω από τη ΝΔ. Το σκηνικό ήταν κάπως αντίστοιχο με τον σημερινό για τον ΣΥΡΙΖΑ καθώς η κοινή γνώμη δεν έβλεπε, ακόμη, ως εναλλακτική λύση τη ΝΔ και δεν είχε θυμώσει αρκετά με το ΠΑΣΟΚ. Η κατάρρευση δρομολογήθηκε μόλις ανακοινώθηκε το πρώτο χαράτσι (πριν δώσει τη θέση του στον ΕΝΦΙΑ) στα ακίνητα. Τότε μάλιστα ο Ευ. Βενιζέλος «έδιωξε» την τρόικα έχοντας κατά νου, όπως αποκαλύπτει σήμερα η «κυριακάτικη δημοκρατία», ότι το φθινόπωρο θα διεξάγονταν εκλογές και ότι ο ίδιος θα κληρονομούσε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ που θα παρέμενε δεύτερο αλλά μεγάλο κόμμα. Όμως οι εξελίξεις πήραν άλλη τροχιά με το σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου και την εκλογική καταβαράθρωση του ΠΑΣΟΚ σε όλες τις μετέπειτα αναμετρήσεις.
Σήμερα όλες οι μετρήσεις, ακόμη και οι πιο αρνητικές, δείχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ, αν και δεύτερο, αρκετά ανθεκτικό. Τα ποσοστά του κινούνται περί το 20% δίχως να υπολογίζεται η χαμηλή συσπείρωση που σε εκλογικές συνθήκες λογικά θα ενισχυθεί σημαντικά. Μια δεύτερη διαφορά με το 2011 είναι ότι τότε υπήρχε ο ΣΥΡΙΖΑ που ως φορέας διαμαρτυρίας και όμορος πολιτικός χώρος υποδεχόταν διαρκώς τεράστια τμήματα δυσαρεστημένων ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ έως ότου έγινε πλειοψηφική δύναμη. Τώρα στο χώρο της κεντροαριστεράς δεν παρατηρείται κάτι ανάλογο αφού η Δημοκρατική Συμπαράταξη ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ κλπ που συν τοις άλλοις βαρύνεται με το μνημονιακό παρελθόν δεν καταφέρνει να λειτουργήσει ως εναλλακτική λύση. Γι' αυτό και από τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων προκύπτει ότι το εκλογικό σώμα των δυσαρεστημένων σταθμεύει προς το παρόν στην κατηγορία των αναποφάσιστων επιτείνοντας έτσι τη ρευστότητα.
Την ίδια ώρα το Μέγαρο Μαξίμου πασχίζει με κάθε τρόπο και εναγωνίως να αλλάξει την αντζέντα με θέματα της καθημερινότητας -που εκτιμά ότι μπορεί να τα διαχειριστεί καλύτερα- και μεταφέροντας την αναμέτρηση με τη ΝΔ σε μέτωπα που καθιστούν πιο ευάλωτη την αξιωματική αντιπολίτευση, όπως αποδείχθηκε με το αυτογκόλ της στο ζήτημα των off shore. Επίσης, το κυβερνητικό επιτελείο ενώ επιλέγει για λογαριασμό του το προφίλ της μετριοπάθειας και τους χαμηλούς τόνους ωθεί τη ΝΔ σε μια πολωτική τακτική που εκτιμάται ότι αυτόματα θα ενεργοποιεί στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς «αντιδεξιά ανακλαστικά». Κατ' αυτόν τον τρόπο συγκρατεί εκλογικές δυνάμεις, αγοράζει πολιτικό χρόνο, ελπίζει σε καλύτερες ημέρες και αποσκοπεί στο ξεφούσκωμα της δυναμικής που παρουσίασε το προηγούμενο διάστημα η ΝΔ και προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Κυρίως όμως μέσω της διευρυμένης αντιπαράθεσης με την αξιωματική αντιπολίτευση, όχι μόνο για θέματα της οικονομίας, επιδιώκει τη διαμόρφωση του νέου δίπολου μεταξύ «δεξιάς» και «αριστεράς» στην πορεία προς τις επόμενες εκλογές. Στο μεταξύ οι καλοί οιωνοί που υπάρχουν για τον τουρισμό σε συνδυασμό με τη ραστώνη της εποχής, δημιουργεί την προσδοκία ότι το χαλαρό κλίμα του καλοκαιριού θα εξουδετερώσει την οργή που συσσωρεύεται.
Ένα πρώτο crash test των θερινών εχθροπραξιών σε επίπεδο κοινωνίας αναμένεται πάντως την μεταπροσεχή Τετάρτη 15 Ιουνίου, οπότε οι «αγανακτισμένοι» της άλλης πλευράς, διάδοχοι των συγκεντρώσεων του περασμένου δραματικού καλοκαιριού υπέρ της παραμονής στην Ευρώπη, δίνουν αντικυβερνητικό ραντεβού στην πλατεία Συντάγματος.
Ανάλογα με την πύκνωση των εξελίξεων το προσεχές διάστημα θα φανεί αν έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν ότι το κοινωνικό τοπίο στις αρχές του φθινοπώρου δεν θα έχει καμία σχέση με το σημερινό. Τότε θα είναι ορατές όχι μόνο οι συνέπειες από τα νέα μέτρα για εκατομμύρια Έλληνες αλλά θα έρχεται και το επόμενο κύμα στο πλαίσιο των διαρκών αξιολογήσεων και της εισαγωγής του «κόφτη» στη ζωή μας. Ακόμη και για την εκταμίευση του δεύτερου μέρους της δόσης, θα απαιτηθούν νέα προαπαιτούμενα, στον τομέα των εργασιακών σχέσεων. Θα έχει γίνει και το δημοψήφισμα, στις 23 Ιουνίου, στη Βρετανία που οδήγησε τους δανειστές, θέλοντας να αποτρέψουν το Brexit, να υιοθετήσουν προσωρινά μια πιο «ελαστική» (!) στάση απέναντι στη δική μας χώρα. Ως εκ τούτου το καλοκαίρι που ξεκινά θα είναι σε κάθε περίπτωση χρόνος επώασης της νέας πραγματικότητας ενώ η κυβέρνηση θα δέχεται διαρκώς εντονότερες από τη μία πλευρά τις πιέσεις της ελληνικής κοινωνίας και από την άλλη των δανειστών. Το ερώτημα που ήδη πάντως κυριαρχεί στα παρασκήνια είναι αν η σκληρή στάση των εταίρων οφείλεται μόνο στην έλλειψη εμπιστοσύνης προς την ελληνική πλευρά ή αν έχουν και δεύτερες σκέψεις. Ακόμη και το σενάριο να οδηγήσουν τα πράγματα σε εκλογές έχει αρχίσει να συγκεντρώνει το τελευταίο διάστημα αρκετούς υποστηρικτές...
Ανδρέας Καψαμπέλης
http://ift.tt/212iHka
http://ift.tt/1U8CFJw
Από την πλευρά της η κυβέρνηση βέβαια διαθέτει ένα σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των προηγούμενων. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία της αν και μικρή, παραμένει πολύ συμπαγής ενώ εμπεδώνεται πλέον και ως κανόνας η υποχρέωση όποιων βουλευτών διαφωνούν και δεν ψηφίζουν να παραδίδουν την έδρα τους. Επίσης έχουν διαλυθεί οι αμφιβολίες σχετικά με τη στάση των ΑΝΕΛ και του Π. Καμμένου ο οποίος ξεκαθάρισε και από το βήμα της Βουλής ότι δεν υπάρχει περίπτωση να διαταραχθεί η συνεργασία του με τον κ. Τσίπρα. Tις ίδιες διαβεβαιώσεις δίνει o υπουργός Εθνικής Άμυνας και σε όλες τις ιδιωτικές συζητήσεις του φθάνοντας μάλιστα στο σημείο να κάνει την πρόβλεψη ότι «με τον Τσίπρα θα είμαστε μαζί με τα επόμενα 20 χρόνια!».
Ανάλογη πεποίθηση για τη σταθερότητά της διέκρινε πάντως και την κυβέρνηση του 2011. Το ΠΑΣΟΚ είχε κερδίσει και τις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010 όταν προχώρησε στο δεύτερο κύμα άγριων μέτρων. Στις αρχές εκείνου του καλοκαιριού, σε όλες τις φανερές και κρυφές δημοσκοπήσεις τα ποσοστά του έδειχναν αξιοσημείωτη αντοχή αρκετά καθώς κινούνταν μεταξύ 25-30% ελάχιστα πίσω από τη ΝΔ. Το σκηνικό ήταν κάπως αντίστοιχο με τον σημερινό για τον ΣΥΡΙΖΑ καθώς η κοινή γνώμη δεν έβλεπε, ακόμη, ως εναλλακτική λύση τη ΝΔ και δεν είχε θυμώσει αρκετά με το ΠΑΣΟΚ. Η κατάρρευση δρομολογήθηκε μόλις ανακοινώθηκε το πρώτο χαράτσι (πριν δώσει τη θέση του στον ΕΝΦΙΑ) στα ακίνητα. Τότε μάλιστα ο Ευ. Βενιζέλος «έδιωξε» την τρόικα έχοντας κατά νου, όπως αποκαλύπτει σήμερα η «κυριακάτικη δημοκρατία», ότι το φθινόπωρο θα διεξάγονταν εκλογές και ότι ο ίδιος θα κληρονομούσε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ που θα παρέμενε δεύτερο αλλά μεγάλο κόμμα. Όμως οι εξελίξεις πήραν άλλη τροχιά με το σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου και την εκλογική καταβαράθρωση του ΠΑΣΟΚ σε όλες τις μετέπειτα αναμετρήσεις.
Σήμερα όλες οι μετρήσεις, ακόμη και οι πιο αρνητικές, δείχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ, αν και δεύτερο, αρκετά ανθεκτικό. Τα ποσοστά του κινούνται περί το 20% δίχως να υπολογίζεται η χαμηλή συσπείρωση που σε εκλογικές συνθήκες λογικά θα ενισχυθεί σημαντικά. Μια δεύτερη διαφορά με το 2011 είναι ότι τότε υπήρχε ο ΣΥΡΙΖΑ που ως φορέας διαμαρτυρίας και όμορος πολιτικός χώρος υποδεχόταν διαρκώς τεράστια τμήματα δυσαρεστημένων ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ έως ότου έγινε πλειοψηφική δύναμη. Τώρα στο χώρο της κεντροαριστεράς δεν παρατηρείται κάτι ανάλογο αφού η Δημοκρατική Συμπαράταξη ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ κλπ που συν τοις άλλοις βαρύνεται με το μνημονιακό παρελθόν δεν καταφέρνει να λειτουργήσει ως εναλλακτική λύση. Γι' αυτό και από τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων προκύπτει ότι το εκλογικό σώμα των δυσαρεστημένων σταθμεύει προς το παρόν στην κατηγορία των αναποφάσιστων επιτείνοντας έτσι τη ρευστότητα.
Την ίδια ώρα το Μέγαρο Μαξίμου πασχίζει με κάθε τρόπο και εναγωνίως να αλλάξει την αντζέντα με θέματα της καθημερινότητας -που εκτιμά ότι μπορεί να τα διαχειριστεί καλύτερα- και μεταφέροντας την αναμέτρηση με τη ΝΔ σε μέτωπα που καθιστούν πιο ευάλωτη την αξιωματική αντιπολίτευση, όπως αποδείχθηκε με το αυτογκόλ της στο ζήτημα των off shore. Επίσης, το κυβερνητικό επιτελείο ενώ επιλέγει για λογαριασμό του το προφίλ της μετριοπάθειας και τους χαμηλούς τόνους ωθεί τη ΝΔ σε μια πολωτική τακτική που εκτιμάται ότι αυτόματα θα ενεργοποιεί στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς «αντιδεξιά ανακλαστικά». Κατ' αυτόν τον τρόπο συγκρατεί εκλογικές δυνάμεις, αγοράζει πολιτικό χρόνο, ελπίζει σε καλύτερες ημέρες και αποσκοπεί στο ξεφούσκωμα της δυναμικής που παρουσίασε το προηγούμενο διάστημα η ΝΔ και προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Κυρίως όμως μέσω της διευρυμένης αντιπαράθεσης με την αξιωματική αντιπολίτευση, όχι μόνο για θέματα της οικονομίας, επιδιώκει τη διαμόρφωση του νέου δίπολου μεταξύ «δεξιάς» και «αριστεράς» στην πορεία προς τις επόμενες εκλογές. Στο μεταξύ οι καλοί οιωνοί που υπάρχουν για τον τουρισμό σε συνδυασμό με τη ραστώνη της εποχής, δημιουργεί την προσδοκία ότι το χαλαρό κλίμα του καλοκαιριού θα εξουδετερώσει την οργή που συσσωρεύεται.
Ένα πρώτο crash test των θερινών εχθροπραξιών σε επίπεδο κοινωνίας αναμένεται πάντως την μεταπροσεχή Τετάρτη 15 Ιουνίου, οπότε οι «αγανακτισμένοι» της άλλης πλευράς, διάδοχοι των συγκεντρώσεων του περασμένου δραματικού καλοκαιριού υπέρ της παραμονής στην Ευρώπη, δίνουν αντικυβερνητικό ραντεβού στην πλατεία Συντάγματος.
Ανάλογα με την πύκνωση των εξελίξεων το προσεχές διάστημα θα φανεί αν έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν ότι το κοινωνικό τοπίο στις αρχές του φθινοπώρου δεν θα έχει καμία σχέση με το σημερινό. Τότε θα είναι ορατές όχι μόνο οι συνέπειες από τα νέα μέτρα για εκατομμύρια Έλληνες αλλά θα έρχεται και το επόμενο κύμα στο πλαίσιο των διαρκών αξιολογήσεων και της εισαγωγής του «κόφτη» στη ζωή μας. Ακόμη και για την εκταμίευση του δεύτερου μέρους της δόσης, θα απαιτηθούν νέα προαπαιτούμενα, στον τομέα των εργασιακών σχέσεων. Θα έχει γίνει και το δημοψήφισμα, στις 23 Ιουνίου, στη Βρετανία που οδήγησε τους δανειστές, θέλοντας να αποτρέψουν το Brexit, να υιοθετήσουν προσωρινά μια πιο «ελαστική» (!) στάση απέναντι στη δική μας χώρα. Ως εκ τούτου το καλοκαίρι που ξεκινά θα είναι σε κάθε περίπτωση χρόνος επώασης της νέας πραγματικότητας ενώ η κυβέρνηση θα δέχεται διαρκώς εντονότερες από τη μία πλευρά τις πιέσεις της ελληνικής κοινωνίας και από την άλλη των δανειστών. Το ερώτημα που ήδη πάντως κυριαρχεί στα παρασκήνια είναι αν η σκληρή στάση των εταίρων οφείλεται μόνο στην έλλειψη εμπιστοσύνης προς την ελληνική πλευρά ή αν έχουν και δεύτερες σκέψεις. Ακόμη και το σενάριο να οδηγήσουν τα πράγματα σε εκλογές έχει αρχίσει να συγκεντρώνει το τελευταίο διάστημα αρκετούς υποστηρικτές...
Ανδρέας Καψαμπέλης
http://ift.tt/212iHka
http://ift.tt/1U8CFJw
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου