Απολογιστική συνέντευξη Τύπου για τη σεζόν που τελείωσε παραχώρησαν την Τρίτη 31/5 ο πρόεδρος της διοικούσας επιτροπής μπάσκετ του Φιλίππου Βέροια ςκος Λαζός Ηλίας και ο προπονητής της ομάδας Δημήτρης Γκίμας οι οποίοι αναφέρθηκαν σε όλα όσα έγιναν την προηγούμενη σεζόν τόσο σε αγωνιστικό όσο και διοικητικό επίπεδο.
Ο Ηλίας Λαζός αφου καλοσόρισε του Δημοσιογράφους για την παρουσία τους, «την τελευταία για
φέτος» όπως χαρακτηριστικά είπε συνέχισε: «Είμαστε σήμερα εδώ για να κάνουμε έναν απολογισμό της φετινής χρονιάς. Όπως ήδη θα γνωρίζεται η ομάδα έχει υποβιβαστεί στην Β’ Εθνική με την φετινή χρονιά να αποτελεί ένα επιστέγασμα μιας τριετούς παρουσίας μας στην Α2 κατηγορία η οποία είχε και τα θετικά της και τα αρνητικά της, τις χαρές και τις λύπες, τις δυσκολίες αλλά και τις ευκολίες.Στο ξεκίνημα της περυσινής σεζόν και χωρίς να ξέρουμε αν θα συμμετέχουμε ή όχι στο πρωτάθλημα της Α2 βλέπαμε ότι το καλοκαίρι που θα ακολουθούσε θα ήταν δύσκολο. Κάτι ανάλογο προβλέπω και για το φετινό και ίσως πιο δύσκολο. Έτσι μετά την απόφαση είχαμε ελάχιστο χρονικό διάστημα για να «στήσουμε» την ομάδα. Κάναμε αυτά που μπορούσαμε και όχι αυτά που θα έπρεπε να κάνουμε για να εμφανίσουμε ένα αξιόμαχο αγωνιστικά, οργανωτικά και διοικητικά σύνολο.
Δεν σας κρύβω ότι πριν βγει η απόφαση (συμμετοχής στην Α2) για την ομάδα και βλέποντας την προετοιμασία των υπόλοιπων ομάδων της κατηγορίας αισθανόμουν πολύ τυχερός που δεν παίζουμε στην Α2 διότι έλεγα ότι με κανένα τρόπου δεν μπορούσαμε να είμαστε μέλη αυτού του «club» για την σεζόν 2015-2016. Στην συνέχεια με την συμμετοχή 16 ομάδων και ξέροντας ότι πέντε από αυτές θα υποβιβαστούν ξέραμε ότι το έργο μας θα ήταν πάρα πολύ δύσκολο όπως αποδείχτηκε στην πορεία. Επειδή είμαι πιο ρεαλιστής από τους υπόλοιπους στην ομάδα θεωρούσα τον υποβιβασμό σίγουρο.
Ο τρόπος και ο χρόνος που «στήθηκε» η ομάδα, ο χρόνος έναρξης της προετοιμασίας ήταν κάτι που φανέρωνε το που θα κατέληγε η ομάδα. Ένα φτωχό ρόστερ, ποσοτικά, με οχτώ παιδιά μεγάλα και τα υπόλοιπα παιδιά χωρίς εμπειρίες και «εικόνες» το οποίο είχε να κάνει με τις οικονομικές δυνατότητες που είχαμε. Όμως αυτό είναι και ένα πολύ μεγάλο μπούμερανγκ το οποίο αποδείχθηκε στην πορεία του πρωταθλήματος με τους τραυματισμούς και ειδικά στον δεύτερο γύρο όπου η ομάδα έπαιζε χωρίς το βασικό της τεσσάρι. Παρά τα πολλά προβλήματα, την πίεση και την φθορά όλα τα παιδιά υπέρβαλαν εαυτό. Και ενώ όλοι πίστευαν ότι ομάδα μας δεν θα πετύχει ούτε μία νίκη όμως η ομάδα πέτυχε πέντε νίκες και έχασε άλλες πέντε στο στεφάνι και έξω. Δεν μας υπολόγιζε κανένας, ούτε από τις ομάδες αλλά ούτε και από τα κέντρα αποφάσεων.
Το είδαμε αυτό και μια δυο φορές αλλά δεν είναι αυτό που έφταιξε στην πορεία της ομάδας. Υπήρξαν όμως δυο – τρία παιχνίδια κομβικά που μπορεί να άλλαζαν την πορεία της ομάδας μέσα στο πρωτάθλημα ή γενικά την ροή του πρωταθλήματος στα οποία μας στέρησαν κάτι. Όλα αυτά συνέβαλαν σωρευτικά και επιβάρυναν την ψυχολογία μας. Ελπίζαμε ότι μπορούσαμε να κάνουμε και κάποιες νίκες στο δεύτερο γύρο και να μπορέσει η ομάδα να μπει στα play-out. Αν μου λέγατε να ξεκινήσουμε πάλι με το ίδιο ρόστερ, θα το έκανα κι ας ήξερα ότι θα ήταν το ίδιο αποτέλεσμα. Γιατί ;;; Γιατί το ταξίδι ήταν ωραίο. Οι εμπειρίες ήταν ωραίες.
Γνωρίσαμε πολλούς ανθρώπους, μεγάλες ομάδες, μεγάλους παίκτες. Τέτοια Α2 δεν υπήρξε ξανά. «Τσαλακωθήκαμε» λοιπόν αλλά βγήκαμε «σιδερωμένοι». Έχουμε καταφέρει να κερδίσουμε τα εύσημα απ΄όλο τον μπασκετικό κόσμο. Παίξαμε με αξιοπρέπεια και αυταπάρνηση εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Είναι ανθρωπίνως αδύνατον να πεις ότι όλα τα παιχνίδι θα τα παίξεις στο κόκκινο και ειδικά με τοι μικρό ροστερ που είχαμε. Σε οργανωτικό και οικονομικό επίπεδο είμαστε πλήρως αξιόπιστοι και φερέγγυοί σε αυτά που υποσχεθήκαμε παρόλο που οι πηγές μας ήταν πολύ λίγες.
Από αυτές τις πηγές το μεγαλύτερο ποσοστό, όχι όλες, ήταν αξιόπιστες είμαστε στην ευχάριστη θέση να μην έχουμε καμία οικονομική εκκρεμότητα προς κανέναν, εκτός του τελευταίο μισθό του τρέχοντος μήνα ο οποίος θα εξοφληθεί στο τέλος του επόμενου μήνα. Πέρσι είχε γίνει μια πρόταση για αυτονόμηση του τμήματος μπάσκετ. Ουσιαστικά δεν θέλαμε να φύγουμε από τον σύλλογο του Φιλίππου Βέροιας ούτε να κάνουμε μια άλλη ομάδα. Θέλαμε απλά μια αυτονόμηση στο ΑΦΜ ώστε να μπορούμε να κινηθούμε πιο δραστήρια. Η συνεργασία μας με τον σύλλογο ήταν αγαστή καθ’ όλη την χρονιά.
Προς τιμήν τους δεν μας υποσχέθηκαν χρήματα, ήταν ξεκάθαροι σε αυτό. Ο πρόεδρος κος Γ. Φύκατας προσπάθησε να βοηθήσει με διαφορετικό τρόπο χωρίς όμως να καταφέρει κάτι. Εκτιμάμε την προσπάθεια του και δεν μπορώ να πω ότι έχω παράπονο. Σε ότι χρειαστήκαμε πάνω σε οργανωτικά θέματα ήταν δίπλα μας και ήθελα ιδιαίτερη αναφορά να κάνω στον Παναγιώτη Σαράφη ο οποίος όποτε τον χρειάστηκα ήταν εκεί να βοηθήσει και να δώσει λύσεις και να κάνει μικρά πράγματα αλλά σοβαρά λειτουργικά. Τον ευχαριστώ πολύ. Δράττομαι της ευκαιρίας να συγχαρώ την ομάδα χάντμπολ του Φιλίππου στην προσπάθεια που κάνει και εύχομαι την ερχόμενη Δευτέρα η ομάδα να πανηγυρίσει το double. Θεωρώ ότι η ομάδα αυτή (χάντμπολ) και ο τρόπος που δούλεψε είναι ένα παράδειγμα του ότι χρειάζονται περισσότεροι από ένα – δυο άνθρωποι για να γίνει μια «δουλειά» καλή.
Χρειάζεται μεγαλύτερη συσπείρωση. Εμείς έχουμε κάποιους ανθρώπους αλλά δεν φτάνουν. Η συσπείρωση ή το ενδιαφέρον στο μπάσκετ δεν είναι τόσο μεγάλο όσο χρειάζεται για να μπορέσει η ομάδα να σταδιοδρομήσει σε υψηλότερες κατηγορίες στο επίπεδο που βρίσκεται σήμερα το ελληνικό μπάσκετ. Χρειάζεται κάτι παραπάνω. Αρκετούς ανθρώπους και φυσικά πολλά περισσότερα χρήματα. Για το «αύριο». Με ρωτάνε πολλοί στο δρόμο ποιοι παίκτες από τους φετινούς θα μείνουν για την επόμενη χρονιά. Για μένα αυτό είναι λάθος ερώτημα. Δεν υπάρχει αυτό το ερώτημα. Το βασικό ερώτημα είναι Ποιοι θα είναι του χρόνου εδώ για να «τρέξουν» αυτή την ομάδα στην Β’ Εθνική.
Παίκτες θα βρεθούν αλλά πρέπει να βρεθούν άνθρωποι που θα τους προσεγγίσουν, θα τους εμπνεύσουν, να τους υποσχεθούν και να τα τηρήσουν, να μαζέψουν τα λεφτά και να τα πληρώσουν και να δημιουργήσουν μια υποδομή ώστε το αγωνιστικό απρόσκοπτα να μπορεί να ανταπεξέλθει. Αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο σήμερα που μιλάμε να μπορέσω να το κάνω εγώ. Είμαι άνθρωπος που δεν μπλοφάρει παρόλο που πέρσι τέτοια εποχή παρερμηνεύτηκε η δήλωση της παραίτησης. Ήταν η αλήθεια δεν μπορούσα να συνεχίσω μόνος. Απλά στην συνέχεια υπήρξε κάποια συσπείρωση η οποία έδωσε κάποια υλικά στα χέρια μας για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε. Δεν μπορεί όμως αυτό να συμβαίνει κάθε χρόνο.
Η φθορά οργανωτική - διοικητική – οικονομική είναι τόσο μεγάλη που δεν γίνεται για μια ακόμη φορά να την υποστώ. Δεν έχω φλόγα και δύναμη να συνεχίσω. Άνθρωποι υπάρχουν που βοηθούν αλλά η βοήθεια αυτή δεν είναι καθημερινή χρειάζονται περισσότεροι. Χρειάζονται άνθρωποι να στηρίξουν οικονομικά αυτή την προσπάθεια στην Β’ Εθνική. Μια προσπάθεια στην Β’ Εθνική εκτός από τα λειτουργικά που ευτυχώς δεν είναι πολλά γιατί δεν υπάρχουν ταξίδια απαιτεί ένα ροστερ χρηματικά ίσο με το φετινό που στα μάτια μου φαντάζει Γολγοθάς για το πώς θα τα συλλέξουμε.
Προφανώς αν κάποιος αναλάβει και θεωρήσει ότι η παρουσία μου είναι χρήσιμη στην επόμενη μέρα θα είμαι στο πλευρό του με ότι δυνάμεις και όπου μου ζητηθεί. Αλλά κάτι περισσότερο από την πλευρά μου αυτή τη στιγμή που μιλάμε δεν μπορεί να γίνει. Θέλω να συγχαρώ πάνω απ’ όλα το προπονητικό team. Δεν πιστεύω ότι θα υπήρχε κανένα άλλο προπονητικό team στην Α2 κατηγορία το οποίο στην αρχή της χρονιάς θα του έλεγαν θα έχεις αγωνιστικό μπάτζετ 54.200 € και θα έμπαινε μέσα να τσαλακωθεί. Και κάντε γκάλοπ ανάμεσα στους προπονητές της Α2 γι αυτό που σας λέω. Χίλια μπράβο στα παιδιά που τα έδωσαν όλα. Το «ξεφούσκωμα» στο τέλος ήταν κάτι το αναμενόμενο και λογικό.
Τους ευχαριστώ πολύ για την συνεργασία και τους εύχομαι καλή σταδιοδρομία είτε σε αυτή την ομάδα είτε σε κάποια άλλη. Χίλια ευχαριστώ στον κόσμο. Δημιουργήθηκε φέτος ένα πυρήνας. Ποτέ δεν τον είχαμε. Από πολλά παιδιά των ακαδημιών που ερχόντουσαν στο γήπεδο που με φλόγα και πάθος υποστήριζαν την ομάδα αλλά και είδαν από κοντά κάποια από τα ινδάλματα τους. Αυτός ο πυρήνας είναι καλό να παραμείνει. Είναι πυρήνας που δεν ήρθε στο γήπεδο επειδή η ομάδα έκανε πρωταθλητισμό ήρθε επειδή αγαπάει το μπάσκετ. Πρώτη φορά ένιωσα τόση ζεστασιά και τόσο ενδιαφέρον από τον κόσμο.
Χίλια ευχαριστώ στους χορηγούς μας από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο την REGENCY CASINO που μας στήριξε για 4η χρονιά. Οι χορηγοί μας ήταν τυπικότατοι, το 95% με αποτέλεσμα να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στις οικονομικές μας υποχρεώσεις. Και εύχομαι να είναι δίπλα στην ομάδα και του χρόνου. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους δημοσιογράφους και τα ΜΜΕ για την προβολή της ομάδας και των δράσεων της στην κοινή γνώμη του μπάσκετ σε πανελλαδικό επίπεδο. Εύχομαι η ομάδα να βρει τον δρόμο της και καλό καλοκαίρι σε όλους»
Τον λόγο πήρε αμέσως μετά ο Δημήτρης Γκίμας ο οποίος δήλωσε : «Είχα πει να φέρω κάποιες σημειώσεις αλλά τελικά αποφάσισα να μιλήσω από καρδιάς. Όπως είπε και ο Ηλίας (Λαζός) η προετοιμασία της ομάδας μας ξεκίνησε τρείς βδομάδες πριν την έναρξη του πρωταθλήματος και παίξαμε κύπελλο με εννέα ημέρες προπόνησης και με έξι παίκτες. Σταθήκαμε τυχεροί και κερδίσαμε τον Ηρακλή στο πρώτο παιχνίδι αλλά στην συνέχεια χάσαμε κάποια παιχνίδια στη Βέροια με την Ερυθραία και το Παγκράτι σχεδόν στο σουτ.
Ήταν άσχημες ήττες και μπήκαμε σε μια διαδικασία δύσκολη. Η ομάδα φτιαχνόταν στην πορεία. Ήρθαν δυο νίκες μέσα στη Βέροια πριν από τα Χριστούγεννα και φτάσαμε να κλείσουμε τον Α’ γύρο στις τέσσερις νίκες. Ορθολογιστικά βλέποντάς τις τέσσερις μόνο νίκες και βάσει του προγράμματος που ακολουθούσε οι πιθανότητες μας δεν ήταν πολλές. Εγώ ήμουν τόσο ρεαλιστής όσο ο Ηλίας, ο οποίος δικαιώθηκε. Ήμουν από τους υπεραισιόδοξους και πίστευα ξεκινώντας το πρωτάθλημα ότι έχουμε τύχη ακόμη και να βγούμε από τα Play-out που σήμερα το λέω και γελάω με τον εαυτό μου γιατί η πραγματικότητα ήταν πολύ διαφορετική.
Στην συνέχεια ήμουν 90% σίγουρος ότι θα μπούμε στα play-out πιστεύοντας ότι θα κάνουμε μεγάλες νίκες. Μπορώ να πω ότι απογοητεύτηκα λίγο με τη Λιβαδειά, στη συνέχεια κάναμε την νίκη στο Παγκράτι η οποία ήταν μεγάλη νίκη. Πίστευα ότι θα κερδίζαμε τον Εθνικό το χάσαμε το παιχνίδι από τις ελεύθερές βολές. Αλλά εκεί που θέλω να σταθώ είναι το παιχνίδι με την Κύμη εδώ στη Βέροια όπου παίξαμε πολύ καλά. Δυστυχώς εκεί βρέθηκε ο Τσούνας ο οποίος ήταν εγκληματίας στο παιχνίδι εκείνο μαζί με τον Λόρτο και χάσαμε το παιχνίδι. Ήταν ένα παιχνίδι το οποίο χάθηκε 101% από τους διαιτητές.
Το αξίζαμε εκείνο το παιχνίδι. Από εκεί και μετά μέχρι το παιχνίδι με τα Πεύκα όλοι μας πιστεύαμε ότι μπορούμε να μπούμε στα play-out. Το παιχνίδι στο οποίο «άδειασε» και «ξεφούσκωσε» η ομάδα ήταν μετά το παιχνίδι των Πεύκων. Υπήρχαν μαθηματικές ελπίδες αλλά σε εκείνο το σημείο και η δική μου ψυχολογία άδειασε και έχασα κάθε πίστη κάτι που είχε και αντίκτυπο στην ομάδα. Στο Πευκοχώρι είμασταν κακοί και δικαίως χάσαμε.
Θα πω για το παιχνίδι της Λευκάδας στο οποίο τιμωρηθήκαμε. Δεν είχα την ευκαιρία να πάω στον αθλητικό δικαστή. Εγώ τιμωρήθηκα δικαίως και αυτό γιατί την ώρα του παιχνιδιού μπήκα να διαμαρτυρηθώ μέσα στο γήπεδο λέγοντα κάποια πράγματα χωρίς όμως να βρίσω. Μπορώ να το αποδείξω. Πάντα με ενδιαφέρει να λέγεται η αλήθεια. Γράφτηκαν ύβρεις στο φύλο αγώνα όπως και στις εκθέσεις των διαιτητών οι οποίες είναι ψευδείς κάτι που με έκανε να σκεφτώ να κάνω μήνυση.
Όμως η διαδικασία είναι χρονοβόρα (2-3 χρόνια). Αυτά που είπα και γράφτηκαν τα αποδέχθηκα όλα. Αν δείτε τις εκθέσεις είναι σαν να τις γράφει κάποιο μικρό παιδί ή σαν να κάθονται τρία παιδία και λένε τι ψέμα να πούμε τώρα. Το πρώτο ψέμα αφορά τον Ηλία Λαζό οποίος αναφέρουν ότι μπήκε στο γήπεδο ενώ αν δείτε το βίντεο αυτό δεν συμβαίνει. Είναι ψέμα. Κανονικά πρέπει να τους καλέσει η ΟΔΚΕ ή η ΚΕΔ. Όλα αυτά είναι προφανώς προϊόν οργής, εκνευρισμού των διαιτητών. Αυτά δεν μου αρέσουν και δεν είναι αντρικά πράγματα. Η αλήθεια πρέπει να λέγεται. Η ομάδα προσπάθησε πάρα πολύ και πρώτα απ’ όλα οι παίκτες οι οποίοι έκαναν πολλές θυσίες χωρίς να παραπονεθούν για το παραμικρό. Δεν χάθηκε καμία προπόνηση.
Όλα μας τα ταξίδια έγιναν αυθημερόν με εξαίρεση την Κύμη και δυο φορές στην Αθήνα. Οι οικονομικές συνθήκες ήταν τέτοιες που έπρεπε να ανταποκριθούμε. Αυτό φανερώνει το μέγεθος της ομοψυχίας και της αποφασιστικότητας που είχαν όλοι. Θα αναφερθώ σε αυτό που ακούγεται σχετικά με το ποιοι παίκτες θα μείνουν, γιατί δεν παίζουν τα παιδιά από την Βέροια κλπ κλπ. Να τονίσω ότι δεν υπάρχουν παιδιά από την Βέροια, την Θεσσαλονίκη, τα Τρίκαλα κλπ.
Δεν παίζουμε σε πρωτάθλημα συνοικιών. Ας πάρουμε τις ομάδες με την σειρά Κύμη, Φάρος Κερατσινίου, Εθνικός Πειραιώς κλπ δεν έχουν παιδιά δικά τους να παίζουν στις ομάδες. Υπάρχει και κυκλοφορεί αυτή η ανοησία η οποία είναι στοχευμένη, γίνεται επί σκοπό. Από την στιγμή που στο μπάσκετ υπάρχουν ελεύθεροι παίκτες 400-500 δεν υπάρχει εντοπιότητά. Είναι καθαρά θέμα οικονομικής ευρωστίας και τίποτα άλλο. Θα μπορούσαμε να πάμε με 10-12 εφήβους οι οποίοι σας πληροφορώ ότι στην πορεία και επειδή θα τρώγαμε 100-150 πόντους σε κάθε παιχνίδι , οι μισοί από τον πρώτο γύρο δεν θα είχαν την δύναμη να πλησιάσουν στο γήπεδο.
Και το ίδιο συμβαίνει και στην Β’ και στην Γ’ Εθνική. Εμείς κάναμε κάποια προσπάθεια για να έρθουν παίκτες από την Βέροια αλλά για δικούς τους σωστούς λόγους προτίμησαν κάτι άλλο. Είχαν καλύτερες προτάσεις. Γιατί έχουμε την εντύπωση ότι τα παιδιά από την Βέροια δεν αμείβονται ; Προφέρουν εθελοντική εργασία ;;; ή δεν πρέπει να αμείβονται ; Ξέρετε ότι είμαι στο χώρο του μπάσκετ 37 συνεχόμενα χρόνια. Αυτή τη στιγμή η Βέροια υστερεί στο θέμα της ανάπτυξης και ότι βγαίνουν κάποιοι αθλητές όπως τελευταία ο Μήτσιαλος, η τώρα ο Καραγεωργίου δεν έχουν τα βασικά για να πούμε ότι θα συνεχίσουν το μπάσκετ. Χωρίς υποδομές, χωρίς κίνητρα κλπ.
Έτσι όποιος αποφασίσει να συνεχίσει την πορεία του στο μπάσκετ προσφεύγουν σε μεγαλύτερες ομάδες οι οποίες κάνουν μεταγραφές από το επίπεδο των 14-15 ετών, γιατί προσφέρουν υποτροφίες σε ιδιωτικά σχολεία, γιατί προσφέρουν πλήρη επιστημονική υποστήριξη του αθλητή, πολλές ώρες προπόνησης κλπ κλπ. Αν εμείς θέλουμε να κάνουμε κάτι αντίστοιχο, δεν γίνεται με το να κάνουμε τρείς φορές προπόνηση την εβδομάδα, με προπονήσεις του εφηβικού 10-11:30 το βράδυ μόνο και μόνο επειδή είναι φιλότιμος ο προπονητής και τα παιδιά. Δεν λέμε ότι η ομάδα θα κατακτήσει το πρωτάθλημα στην Α1. Αυτό είναι αδύνατο.
Πρέπει όμως να βρεθεί τρόπος ώστε να υπάρχει χώρος αποκλειστικής χρήσης του μπάσκετ και τότε να συζητήσουμε για τις υποδομές. Υποβιβαστήκαμε λοιπόν στην Β’ Εθνική και είναι ο τρίτος υποβιβασμός που αντιμετωπίζω με τον Φίλιππο αλλά είναι αυτός που με επηρεάζει λιγότερο. Αν τις προηγούμενες φορές ένιωθα ένα βάρος φέτος κυκλοφορώ και νιώθω υπερήφανος για αυτή την ομάδα και την μεγάλη προσπάθεια που κάναμε φέτος. Δεν ξέρω αν ποτέ στη ζωή μου θα έχω την ευκαιρία να είμαστε, μιλάω για τον εαυτό μου, σε τέτοιο επίπεδο. Θα μου κόστιζε άμα δεν το ζούσαμε.
Είμαι πολύ ευχαριστημένος που το έζησα κι ας το έζησαν με μόνο πέντε νίκες. Για την επόμενη ημέρα έχω να πω ότι αν ο Ηλίας μείνει με την ίδια κατάσταση θα είναι λάθος. Έχω ακούσει πολλές ιδέες από διάφορους. Ο καθένας έχει μια ιδέα. Με ιδέες δυστυχώς ομάδες δεν γίνονται. Και αν το πίστευα μια φορά όταν ήμουν μικρότερος τώρα το πιστεύω δέκα. Ομάδες γίνονται μόνο με χρήματα. Σήμερα που μιλάμε. Παλιότερα (1978, 80, 83) μπορεί να γινόταν με το συναίσθημα, την παρέα. Ωραίες εποχές τις οποίες και αναπολώ αλλά τους όρους δεν τους θέτουμε εμείς. Αν θέλουμε να γίνει κάτι, αν κάποιοι θελήσουν να κάνουν κάτι καλό στο μπάσκετ, χωρίς αυτό απαραίτητα να εμπεριέχει εμένα μέσα, στο επίπεδο αυτό (Α2, Β’ Εθνική κλπ), πρέπει να έχουν στοιχειώδες οικονομικό υπόβαθρο.
Τέλος ένα μεγάλο ευχαριστώ τον κόσμο που ήταν κάθε Σάββατο στο γήπεδο. Αυτό δεν το έζησα ούτε όταν ανεβήκαμε από την Β’ Εθνική. Αυτό το έλεγαν και οι παίκτες. Όταν ο κόσμος χειροκροτεί με πάθος ενώ η ομάδα χάνει σημαίνει ότι κάτι έβλεπαν. Σημαίνει ότι αναγνώριζαν την προσπάθεια. Χαίρομαι που δημιουργήθηκε ο πυρήνας και πρώτα ο θεός στη Β’ Εθνική πρέπει να δημιουργηθεί μια τέτοια ομάδα που να μπορέσει αυτόν τον πυρήνα να τον κρατήσει στο γήπεδο. Ευχαριστούμε τον κόσμο ολόψυχα.»
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου