Να είμαι σαφής: δεν θεωρώ αγωνιστή της δημοκρατίας κανέναν που εισβάλει σε τράπεζες με Καλάσνικοφ, για να κλέψει τους κόπους των άλλων και να βάλει σε κίνδυνο τη ζωή των πολιτών στο όνομα των - όποιων - δημοκρατικών του διεκδικήσεων ή της αναρχικής συνείδησής του. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν ο «αγωνιστής» αυτός δεν ζει στην Ουγκάντα του δικτάτορα Ιντι Αμίν Νταντά αλλά στην Ελλάδα όπου κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί βασίμως ότι υπάρχει ζήτημα δημοκρατίας - όχι πάντως μεγαλύτερο απ ότι υπάρχει σε άλλες χώρες της Ευρώπης...
Η Δημοκρατία, όμως, δεν φιμώνει και δεν εκδικείται. Ένας φυλακισμένος στις ελληνικές φυλακές έχει υποχρεώσεις και δικαιώματα με στόχο όταν εκτίσει την ποινή του να μπορεί να επιστρέψει και να ενταχθεί πάλι στην κοινωνία.Ο 21χρονος Νίκος Ρωμανός - ο οποίος κρίθηκε από την Δικαιοσύνη ότι δεν είναι τρομοκράτης αλλά κακοποιός που πήρε μέρος στην ένοπλη ληστεία - έχει το δικαίωμα που του δίνει ο νόμος να φοιτήσει στη Σχολή του και να πάρει άδεια για να δώσει εξετάσεις.
Οι δικαστικές αρχές φοβούνται ότι εάν του δοθεί άδεια δεν θα ξαναγυρίσει στο κελί του- στο πρότυπο του Χριστόδουλου Ξηρού. Όμως επειδή οι – άφρονες - υπεύθυνοι των φυλακών επέτρεψαν σε έναν δολοφόνο αθώων, τρομοκράτη της 17Ν, να αποδράσει μέσω της άδειάς του, θα πρέπει, τώρα, να την πληρώσει ο Νίκος Ρωμανός;
Ο νόμος ,εφόσον υπάρχει, πρέπει να τηρηθεί . Και από τη στιγμή που το υπουργείο Δικαιοσύνης δεν αξιώθηκε τόσα χρόνια να προμηθευτεί τα περίφημα «βραχιολάκια» κρατουμένων, η Πολιτεία θα πρέπει να βρει έναν τρόπο ώστε και ο νεαρός φυλακισμένος να απολαμβάνει τα δικαιώματά του .
Μπορεί - παραδείγματος χάριν - να γίνει ειδική πρόβλεψη για να παρακολουθήσει τα πανεπιστημιακά του μαθήματα από τη φυλακή μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή, με on line σύνδεση ή με μαγνητοσκοπημένες διαλέξεις. Μπορεί να του δοθεί άδεια να πηγαίνει κάποιες μέρες στο σπίτι του κι από εκεί να παρακολουθεί – ηλεκτρονικά έστω - τα μαθήματά του ή να δίνει τις εξετάσεις του. Αν υπάρξει η βούληση, ο τρόπος θα βρεθεί.
Και η βούληση πρέπει αν βρεθεί για έναν ακόμη λόγο. Ο Νίκος Ρωμανός, είναι το άγνωστο, «δεύτερο θύμα» της 6ης Δεκεμβρίου του 2008. Είναι το παιδί που είδε μπροστά στα μάτια του ,τον φίλο και συνομήλικό του Αλέξη Γρηγορόπουλο να πέφτει νεκρός από τη σφαίρα του ειδικού φρουρού Επαμεινώνδα Κορκωνέα .
Πως να μην τραυματισθεί ανεξίτηλα ο ψυχισμός του. Πως να μην αισθάνεται εχθρός του συστήματος και να δηλώνει αναρχικός επαναστάτης; Πως να μην κάνει απεργία πείνας ζητώντας τα δικαιώματά του.
Κανείς δεν μπορεί να μείνει αδιάφορος στην απειλή ενός νέου να θυσιάσει τη ζωή του ή να πάθει μόνιμες βλάβες στην υγεία του από την πολυήμερη απεργία πείνας .Είναι χρέος της Πολιτείας να αποτρέψει μια τέτοια τραγική εξέλιξη. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία - όπως δεν υπήρχε και για την δολοφονία του μικρού Αλέξη .
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου