Πρόεδρος συλλόγου καρκινοπαθών Κιλκίς και Παιονίας «ΑΓΙΟΣ ΕΥΓΕΝΙΟΣ Ο ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΙΟΣ»
Βιώνοντας κάποιος τον αποχωρισμό αγαπητού προσώπου, φυσικότατο είναι να νιώθει στενοχώρια, θλίψη και δικαιολογημένα θα δακρύσει και θα πονέσει. Αυτά τα συναισθήματα είμαι σίγουρη ότι νιώσαμε εμείς που γνωρίσαμε και αποχαιρετήσαμε την Μάρθα Παντελίδου – Σακαρίδου.
Μία γυναίκα της προσφοράς, μία γυναίκα που χαιρόταν με τις επιτυχίες, τις δόξες και τις τιμές των διπλανών της και συμπαραστεκόταν στις αποτυχίες, στις δοκιμασίες και στα βάσανά τους με το γνήσιο ενδιαφέρον της εκείνους που είχαν ανάγκη υλική αλλά προπαντός ψυχολογική.
Μεγαλωμένη σε δύσκολα χρόνια, ήταν κόρη του Γιάννη και της Ζωής Σακαρίδου, προσφυγικής οικογένειας από τα Άκαλα, μία περιοχή που την επισκεπτόταν τακτικά μη λησμονώντας τις ρίζες της. Η αγάπης της για τα αδέλφια της Δημητρό και Καίτη ήταν αμέριστη και όχι μόνο διήρκεσε πολλά χρόνια αλλά συνεχίστηκε αργότερα και για τα ανήψια της που και εκείνα τα υπεραγάπησε.
Καρποί του γάμου της με τον κυρ-Θόδωρο Παντελίδη, έναν άνθρωπο με τεράστια πνευματικά χαρίσματα, ήταν οι θυγατέρες της Μαρία και Ζωή, που ως μάνα ήταν φυσικό να έχει την έγνοια τους, μία έγνοια όμως η οποία αργότερα επεκτάθηκε και στους δυο γαμπρούς της Γιώργο και Σπύρο και έγινε δυνατότερη στο πρόσωπο του εγγονού της Θεόφιλου.
Εκείνο όμως που την διέκρινε ήταν το καλοπροαίρετο ενδιαφέρον της για γνωστούς και φίλους, οι οποίοι ήταν ουκ ολίγοι, εντός και εκτός ορίων του Κιλκίς, και για τους οποίους έβγαινε από τα χείλη της πάντοτε μία καλή κουβέντα. Άνθρωπος της εκκλησίας, και μάλιστα όχι μόνον μίας, αλλά πολλών, αφού τα πρόσφορά της ευλογούνταν από ιερείς και εκτός πόλης.
Εκείνο όμως που την διέκρινε ήταν το καλοπροαίρετο ενδιαφέρον της για γνωστούς και φίλους, οι οποίοι ήταν ουκ ολίγοι, εντός και εκτός ορίων του Κιλκίς, και για τους οποίους έβγαινε από τα χείλη της πάντοτε μία καλή κουβέντα. Άνθρωπος της εκκλησίας, και μάλιστα όχι μόνον μίας, αλλά πολλών, αφού τα πρόσφορά της ευλογούνταν από ιερείς και εκτός πόλης.
Στο πρόσωπό της έβρισκαν πρακτική εφαρμογή τα κηρύγματα του πατρός Σεβαστιανού Κωνσταντινίδη, του οποίου υπήρξε πνευματικό παιδί, οι συμβουλές του Μοναχού πατρός Αρτέμιου Γρηγοριάτη από το Άγιο Όρος και πολλών άλλων ιεροκηρύκων.
Η συμμετοχή της στην χορωδία της δεσποινίδος Ορτανσίας Τσαγκάρη ήταν κάθε χρόνο δεδομένη ακολουθώντας είτε στις Παρακλήσεις της Παναγίας, είτε στους Χαιρετισμούς, καλώντας ταυτόχρονα και παροτρύνοντας και άλλες κυρίες να υμνήσουν όλες μαζί το Θεό.
Τον καρκίνο τον αντιμετώπισε θαρραλέα με πίστη, χωρίς φόβο και δίχως ταμπού, ως μία αληθινή στάση ζωής στην γήινη πορεία των 80 της χρόνων. Ως μέλος του συλλόγου καρκινοπαθών Κιλκίς & Παιονίας «Άγιος Ευγένιος ο Τραπεζούντιος» τόλμησε όχι μόνο να δηλώσει την ασθένεια αλλά και να την νικήσει, γιατί έσπασε κάθε κρίκο μιζέριας και απαισιοδοξίας, συμμετέχοντας σε εκδηλώσεις, σε εκδρομές, σε πανελλήνια ανταμώματα και ενισχύοντας με την παρουσία της το έργο του.
Η υπομονή της και ταυτόχρονα και η επιμονή της συνετέλεσαν να χαίρεται όχι μόνον η ίδια αλλά και ο περίγυρός της τόσο τα μικρά και ασήμαντα όσο και τα τρανά και σημαντικά γεγονότα. Αδυναμία της γεύσεις γαστρονομικές στις οποίες όμως πάντοτε έθετε όρια σε νηστίσιμα και αρτύσιμα, τηρώντας τις νηστείες της ορθόδοξης θρησκείας που ακολουθούσε πιστά σύμφωνα με τους πρέποντες κανόνες.
Τυχεροί όσοι γνωρίσαμε την κυρα-Μάρθα από την οποία αντλήσαμε αισθήματα ανθρωπιάς που σπανίζουν στις μέρες μας. Γεύτηκε την ζωή με τον δικό της τρόπο, έναν τρόπο που πολλές φορές γινόταν παράδειγμα προς μίμηση, με έναν τρόπο που ακόμη και τώρα που δεν είναι ανάμεσά μας, ακόμη και τώρα που υπάρχει το κενό σε συγγενείς και φίλους, φέρνοντάς την στην θύμησή μας είναι αδύνατον να μην αυξήσουμε τις δυνάμεις μας από το διαρκές χαμόγελό της, το συνεχές ενδιαφέρον της, την ευγενική της τόλμη αλλά κυρίως τις ταπεινές της προσευχές.
Η τελευταία της παραγγελιά, οι ύμνοι και τα χριστιανικά τραγούδια των φιλενάδων της που την συνόδευσαν στο ξεκίνημα του νέου της δρόμου, ας την οδηγήσουν στο γαλήνιο λιμάνι που τόσο πολύ επιζητούσε, στο λιμάνι του μεγάλου μας Δημιουργού, στη θέση εκείνη που θεωρώ ότι θα την τοποθετήσουν τα έργα της, έτσι απλά, και η καλή της η καρδιά.
Κυρία Μάρθα και να είσαι σίγουρη ότι στο 10ο αντάμωμα συλλόγων καρκινοπαθών Ελλάδος που θα γίνει την Κυριακή 23 Σεπτέμβρη στην Αλεξανδρούπολη η απουσία σου θα είναι αισθητή, όχι μόνο στους κιλκισιώτες αλλά και σε καρκινοπαθείς εκτός ορίων του νομού.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ κυρία Μάρθα.
Τον καρκίνο τον αντιμετώπισε θαρραλέα με πίστη, χωρίς φόβο και δίχως ταμπού, ως μία αληθινή στάση ζωής στην γήινη πορεία των 80 της χρόνων. Ως μέλος του συλλόγου καρκινοπαθών Κιλκίς & Παιονίας «Άγιος Ευγένιος ο Τραπεζούντιος» τόλμησε όχι μόνο να δηλώσει την ασθένεια αλλά και να την νικήσει, γιατί έσπασε κάθε κρίκο μιζέριας και απαισιοδοξίας, συμμετέχοντας σε εκδηλώσεις, σε εκδρομές, σε πανελλήνια ανταμώματα και ενισχύοντας με την παρουσία της το έργο του.
Η υπομονή της και ταυτόχρονα και η επιμονή της συνετέλεσαν να χαίρεται όχι μόνον η ίδια αλλά και ο περίγυρός της τόσο τα μικρά και ασήμαντα όσο και τα τρανά και σημαντικά γεγονότα. Αδυναμία της γεύσεις γαστρονομικές στις οποίες όμως πάντοτε έθετε όρια σε νηστίσιμα και αρτύσιμα, τηρώντας τις νηστείες της ορθόδοξης θρησκείας που ακολουθούσε πιστά σύμφωνα με τους πρέποντες κανόνες.
Τυχεροί όσοι γνωρίσαμε την κυρα-Μάρθα από την οποία αντλήσαμε αισθήματα ανθρωπιάς που σπανίζουν στις μέρες μας. Γεύτηκε την ζωή με τον δικό της τρόπο, έναν τρόπο που πολλές φορές γινόταν παράδειγμα προς μίμηση, με έναν τρόπο που ακόμη και τώρα που δεν είναι ανάμεσά μας, ακόμη και τώρα που υπάρχει το κενό σε συγγενείς και φίλους, φέρνοντάς την στην θύμησή μας είναι αδύνατον να μην αυξήσουμε τις δυνάμεις μας από το διαρκές χαμόγελό της, το συνεχές ενδιαφέρον της, την ευγενική της τόλμη αλλά κυρίως τις ταπεινές της προσευχές.
Η τελευταία της παραγγελιά, οι ύμνοι και τα χριστιανικά τραγούδια των φιλενάδων της που την συνόδευσαν στο ξεκίνημα του νέου της δρόμου, ας την οδηγήσουν στο γαλήνιο λιμάνι που τόσο πολύ επιζητούσε, στο λιμάνι του μεγάλου μας Δημιουργού, στη θέση εκείνη που θεωρώ ότι θα την τοποθετήσουν τα έργα της, έτσι απλά, και η καλή της η καρδιά.
Κυρία Μάρθα και να είσαι σίγουρη ότι στο 10ο αντάμωμα συλλόγων καρκινοπαθών Ελλάδος που θα γίνει την Κυριακή 23 Σεπτέμβρη στην Αλεξανδρούπολη η απουσία σου θα είναι αισθητή, όχι μόνο στους κιλκισιώτες αλλά και σε καρκινοπαθείς εκτός ορίων του νομού.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ κυρία Μάρθα.
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου