Στα μέσα ενημέρωσης συχνά παρουσιάζονται άρθρα που μιλούν για τη βελτίωση της κακής διάθεσης και της κατάθλιψης των ανθρώπων που συμμετέχουν σε κάποιο είδος άσκησης.
Από το εργαστήριο Ψυχολογίας της Άσκησης και Ποιότητας Ζωής, αναφέρει στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο Γιάννης Μωρρές, Διδακτορικός ερευνητής στο ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας μελετούμε διεξοδικά το θέμα της κατάθλιψης και την αξία της άσκησης στη μείωσή της.
Σε πρόσφατη βιβλιογραφική ανασκόπηση κλινικών πειραμάτων, προσθέτει, καταγράψαμε ότι σε ασκούμενους ασθενείς με κατάθλιψη η νόσος υποχώρησε δραστικά. Η βελτίωση προήλθε από προγράμματα αερόβιας άσκησης με συχνότητα 3 φορές την εβδομάδα (π.χ. περπάτημα) διάρκειας 6-7 μόλις εβδομάδων. Η ένταση της άσκησης καθορίστηκε από τους ασθενείς και ήταν χαμηλής-μέτριας δυσκολίας. Σε παρόμοιο πρόγραμμα άσκησης σε πραγματιστικές συνθήκες (στην κοινότητα), ασθενείς με χρόνια κατάθλιψη παρουσίασαν εντυπωσιακό βαθμό βελτίωσης, σε 4 μόλις εβδομάδες.
Ανάλογα ψυχολογικά οφέλη έχουν καταγραφεί και σε καπνίζοντες ή χρήστες αλκοόλ, δεν παραλείπει να υπογραμμίσει επίσης στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων ο καθηγητής Γιάννης Θεοδωράκης. Αξιοσημείωτο είναι ότι σε αυτές τις ομάδες καταγράφηκε παράλληλα σημαντική μείωση του καπνίσματος ή της χρήσης αλκοόλ. Η πρόσφατη τάση είναι να αποφασίζει ο ίδιος ο ασκούμενος υπό την καθοδήγηση του γυμναστή την ένταση της άσκησης, σε αντίθεση με παραδοσιακές μεθόδους, όπου την ένταση της άσκησης την καθορίζουν οι επιβλέποντες των προγραμμάτων άσκησης.
Στην πράξη, συνεχίζει ο κ. Θεοδωράκης, όταν ο ασκούμενος καθορίζει μόνο του την ένταση της άσκησης, τότε αισθάνεται πιο ικανός, το πρόγραμμα γίνεται πιο ενδιαφέρον, και πιο ευχάριστο. Τα αυστηρά στερεότυπα δεν βοηθάνε τους ασκούμενους. Οι ασθενείς με κατάθλιψη όταν ασκούνται έχουν την ανάγκη να νιώθουν πιο ελεύθερα, και αυτόνομα, και να ευχαριστιούνται και απολαμβάνουν αυτό που κάνουν. Αν δε το πρόγραμμα γίνεται σε ομάδες και ενθαρρύνει την ανάπτυξη κοινωνικών σχέσεων, τότε τα οφέλη είναι πολλαπλά.
Η άσκηση με υψηλή ένταση και πολλές φορές την εβδομάδα δεν αποτελεί προϋπόθεση για αποκόμιση ψυχολογικών ωφελειών, εκτός και αν ο ασθενής το θέλει πάρα πολύ. Παρόλα αυτά, συνεχίζει ο κ. Θεοδωράκης, η καθιστική ζωή μαστίζει τους ανθρώπους με ψυχολογικές διαταραχές, αυξημένο κάπνισμα ή κατανάλωση αλκοόλ όπως και τις σύγχρονες κοινωνίες γενικότερα. Καθώς η καθιστική ζωή αποτελεί μέγιστο πρόβλημα της εποχής μας, από το Εργαστήριο Ψυχολογίας της Άσκησης και Ποιότητας ζωής, της Σχολής Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας ολοκληρώνεται 2ετή έρευνα προς διερεύνηση σχετικών λύσεων σε ασθενείς με μείζων κατάθλιψη στο Κέντρο Κοινοτικής Ψυχικής Υγείας Βύρωνα-Καισαριανής σε συνεργασία με την Α' Ψυχιατρική Κλινική του Αιγινητείου Νοσοκομείου του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Τα αποτελέσματα, επισημαίνει ο κ. Μωρρές, δείχνουν την ανάγκη της συνταγογράφησης της άσκησης από τις ιατρικές υπηρεσίες της χώρας, υπαρκτό γεγονός εδώ και χρόνια σε Ευρωπαϊκές χώρες αλλά όχι στην Ελλάδα, κατά παρέκκλιση των σχετικών συστάσεων από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου