Αντίο φίλε… θα μας λείψεις
Ήρθα σήμερα να σε αποχαιρετίσω, μαζί με όλους τους άλλους, αγαπημένα πρόσωπα, φίλους, συνεργάτες, συγχωριανούς και τόσο κόσμο. Είδα πρόσωπα γεμάτα θλίψη, μάτια δακρυσμένα και μια σιωπή που κραύγαζε.
Ένιωθα παρατηρητής σε όλο αυτό το σκηνικό και αναρωτιόμουν αν σκέφτονται και αυτοί ότι σκεφτόμουν κι εγώ; Θα τους λείψεις όσο και σε μένα; Τι έζησαν μαζί σου; Τι πήραν από σένα; Τι έμαθαν; Έγιναν άραγε καλύτεροι άνθρωποι;
Θυμάμαι πάντα την πρώτη μας συνάντηση, για τις ανάγκες μιας εκπομπής: Όταν μου μίλαγες για τα Σήμαντρα σαν να ήταν ο τόπος καταγωγής σου. Δεν σε διέκοπτα. Ήταν τόση η γνώση και η αγάπη σου για τον τόπο αυτό, που κρεμόμουν από τα χείλη σου.
Όταν κάποια στιγμή τέλειωσε το γύρισμα, σε ρώτησα «πώς βρέθηκες εδώ»; μου απάντησες «Ερωτικός Μετανάστης»! Ήταν η πρώτη φορά που άκουγα αυτή την φράση και από τότε, όποτε την ακούω, το μυαλό μου τρέχει σε σένα και την Τούλα, Σωτήρη.
Πάντα θα θυμάμαι τις συναντήσεις μας, κάθε φορά έφευγα μαθαίνοντας κάτι από σένα. Δεν ήταν λίγες οι φόρες που ζητούσα την γνώμη και την βοήθειά σου, για ότι νέο ξεκινούσα να κάνω και σε άκουγα πάντα με μεγάλη προσοχή.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ πως πρώτα εσύ εκτίμησες τις προσπάθειες μου για τον πολιτισμό, μέσα από τις εκπομπές μου. Και δεν θα ξεχάσω τα λόγια σου: «Κάνε αυτό που κανείς με αγάπη Κορίνα και μη νοιάζεσαι αν θα είσαι σε όλους αρεστή. Το κάνεις καλά». Πόσο κουράγιο μου έδινες. Ήσουν πολύτιμος για μένα, όπως πολύτιμος ήσουν για όλους, γιατί πάντα ήσουν εκεί για όλους.
Αλήθεια, τι να πρωτοθυμηθώ; Είναι τόσα πολλά... Θέλω να σε αποχαιρετίσω έχοντας εκείνες τις εικόνες από τα γυρίσματα μιας εκπομπής στο σπίτι σου, εικόνες που θα φέρουν στην μνήμη πολλών τα πολύ όμορφα παρεΐστικα βράδια, παίζοντας και τραγουδώντας με φίλους και αγαπημένα πρόσωπα…
Αντίο φίλε θα μας λείψεις…
Δείτε το βίντεο:
Πηγή
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου